Narrating Trauma: Victorian Novels and Modern Stress Disorders
Neurastenia, szok kolejowy, histeria.
W Narrating Trauma Gretchen Braun śledzi dziewiętnastowieczną prehistorię tych psychicznych i fizycznych reakcji, które obecnie klasyfikujemy jako stres pourazowy, i bada ich wpływ na powieść wiktoriańską. Angażując się w dialog między współczesną i dziewiętnastowieczną nauką o psychice a literaturą, Braun analizuje powieści, które pokazują rozwój dysfunkcji psychicznej znanej jako zaburzenie nerwowe, twierdząc, że była ona rozumiana nie jako porażka rozumu, ale zamiast tego jako organicznie oparta, paraliżująca dysjunkcja między indywidualnym umysłem a jego kontekstem społecznym - z cierpiącymi zamieszkującymi przestrzenie między zdrowiem psychicznym a szaleństwem.
Rozciągając się od wczesnego okresu wiktoriańskiego do fin de siècle'u i obejmując realistyczną, gotycką, sentymentalną i sensacyjną fikcję, Narrating Trauma bada traumę w dziełach literatury pięknej Charlotte Brontë, Emily Jolly, Wilkie Collins, George Eliot, Charlesa Dickensa i Thomasa Hardy'ego. Czyniąc to, Braun przenosi zarówno dziewiętnastowieczną naukę, jak i współczesne teorie traumy na wzorce narracyjne, które rozwijają się wokół zaburzonych psychicznie kobiet i mężczyzn sfeminizowanych przez zaburzenia nerwowe, tworząc ramy dla powieściowej krytyki współczesnego stylu życia, stresorów i instytucji.