Opinie czytelników
Podsumowanie:Narodziny Trójcy autorstwa Matthew Batesa to naukowe badanie tego, jak pierwsi chrześcijanie interpretowali Stary Testament, aby zrozumieć Trójcę. Bates bada technikę egzegezy prozopologicznej, w której teksty Starego Testamentu są odczytywane jako rozmowy między Ojcem, Synem i Duchem Świętym. Chociaż książka jest chwalona za dogłębne badania i innowacyjne spostrzeżenia, zwraca się uwagę na jej ciężki język i złożoność, co może zrazić niektórych czytelników.
Zalety:⬤ Oferuje głęboki wgląd naukowy we wczesnochrześcijańskie interpretacje Starego Testamentu i kształtowanie się teologii trynitarnej.
⬤ Zapewnia unikalne spojrzenie na to, jak wczesny Kościół rozumiał Trójcę poprzez egzegezę prozopologiczną.
⬤ Zawiera obszerne źródła bibliograficzne i szczegółowe przypisy.
⬤ Przedstawia przekonujące argumenty poparte tekstami historycznymi i interpretacjami postaci z wczesnego kościoła.
⬤ Wysoko ceniona jako wartościowe źródło do zrozumienia chrystologii i wczesnego kościoła.
Wady:⬤ Ciężki i złożony język, który może nie być przystępny dla wszystkich czytelników, szczególnie tych niezbyt dobrze zorientowanych w teologii.
⬤ Niektórzy czytelnicy mogą uznać książkę za zbędną w późniejszych rozdziałach, z wielokrotnie podkreślanym jednym kluczowym punktem.
⬤ Niektóre wnioski mogą być kontrowersyjne lub niezgodne z niektórymi, prowadząc do rozbieżności w interpretacjach.
(na podstawie 13 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Birth of the Trinity: Jesus, God, and Spirit in New Testament and Early Christian Interpretations of the Old Testament
Zawartość książki:
Jak i kiedy Jezus i Duch Święty zostali uznani za w pełni Boga? Narodziny Trójcy oferują nowe podejście historyczne, badając sposób, w jaki chrześcijanie pierwszego i drugiego wieku czytali Stary Testament w celu rozróżnienia jednego Boga jako wielu osób.
Najwcześniejsi chrześcijanie czuli, że czytając Stary Testament mogą metaforycznie "podsłuchiwać" boskie rozmowy między Ojcem, Synem i Duchem. Kiedy te urywki dialogu są połączone i połączone, tworzą narrację o rozwijającym się wewnętrznym boskim życiu, tak jak rozumiał je rodzący się kościół.
To, co się wyłania, nie jest statycznym portretem Trójjedynego Boga, ale rozwijającą się historią boskich osób, które wzajemnie się szanują, wyrażają pochwały, współpracują i ofiarują miłość. Obecność boskiego dialogu w Nowym Testamencie i wczesnej literaturze chrześcijańskiej pokazuje, że w przeciwieństwie do twierdzeń Jamesa Dunna i Barta Ehrmana (między innymi), najwcześniejsza chrystologia była najwyższą chrystologią, ponieważ Jezus został zidentyfikowany jako boska osoba poprzez interpretację Starego Testamentu.
