Naród śpiewających ptaków: Kazania i pieśni w Walii i wśród Walijczyków w Ameryce

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

A Nation of Singing Birds: Sermon and Song in Wales and Among the Welsh in America

Zawartość książki:

Książka o walijskim zamiłowaniu do pieśni, a w szczególności do śpiewania hymnów, oraz o tym, jak hymny i ruchy religijne, których były częścią, rozpalały walijską wyobraźnię. W połowie XIX wieku Walia - dzięki repertuarowi atrakcyjnych hymnów i łatwo przyswajalnej formie zapisu muzycznego - była legendarnym morzem pieśni.

Inne narody były przyciągane przez syrenią moc hymnów, ale być może żaden inny nie śpiewał ich z takim zapałem. W Ameryce, gdzie Walijczycy osiedlali się licznie, nadal śpiewali. W monoglotycznych, ściśle powiązanych osadach w Delaware, Ohio, Vermont, Nowym Jorku i Pensylwanii kaplice były niezmiennie centrum życia społeczności, a grupa walijskich migrantów do Utah, prowadzona przez Johna Parry'ego, stworzyła zalążek słynnego chóru Mormon Tabernacle Choir.

Muzykalność nie ograniczała się jednak do śpiewania hymnów. Harry Caplan, amerykański klasyk, zdefiniował kaznodziejstwo jako "sztukę sakralną", sugerując, że kazania były przedstawieniami; ćwiczeniami wokalnymi, a także pedagogicznymi.

Aby zaangażować kongregacje, walijscy kaznodzieje - zarówno w domu, jak i w Ameryce - wygłaszali swoje kazania z wyraźną kadencją lub rytmem, w których dźwięk mógł być równie ważny jak znaczenie. Łącząc perswazyjną siłę słowa z emocjonalną mocą muzyki, kongregacje można było doprowadzić do stanów od duchowej gotowości do niemal histerii. W naszych czasach można znaleźć echa tego hipnotyzującego, kadencyjnego stylu w nagraniach przemówień Martina Luthera Kinga i odczytach poezji Dylana Thomasa.

Niniejsza książka została starannie zbadana w bibliotekach i archiwach w Walii i Ameryce, od dużych instytucji krajowych po małe biblioteki publiczne w Walii i wyspecjalizowane repozytoria w Ameryce, takie jak Biblioteka Walijska w Green Mountain College w Vermont. Głównymi źródłami archiwalnymi były listy i pamiętniki emigrantów oraz archiwalne kopie lokalnych gazet.