Naród, miasto, arena: Wydarzenia sportowe, budowanie narodu i polityka miejska w Indonezji

Oryginalny tytuł:

Nation, City, Arena: Sports Events, Nation Building and City Politics in Indonesia

Zawartość książki:

W 1962 roku Indonezja świętowała swoje odrodzenie narodowe, nowoczesność i międzynarodowe przybycie, organizując 4. Igrzyska Azjatyckie w Dżakarcie. Od tego czasu Indonezja była gospodarzem kilku innych dużych imprez multisportowych, a także licznych turniejów w jednej dyscyplinie. Jednak powrót 18. Igrzysk Azjatyckich do Dżakarty w 2018 roku był znaczący: po raz pierwszy w historii igrzysk były one współgospodarzem: Palembang, stolica Południowej Sumatry, zorganizowała wydarzenie wspólnie z Dżakartą. Te ustalenia - i ich sukces - odzwierciedlały nową rzeczywistość w Indonezji; skoncentrowana na Dżakarcie, jednonarodowa autokracja reżimu Nowego Porządku została zastąpiona autonomią regionalną, lokalną agencją i ewoluującymi relacjami centrum-peryferie. Wraz ze wzrostem rywalizacji między miastami, więcej uwagi poświęca się marketingowi miast i regionów niż kiedykolwiek wcześniej.

Palembang jest przykładem tej obywatelskiej transformacji. Niegdyś ponury przemysłowy zaścianek stał się atrakcyjnym, regularnym punktem w międzynarodowym kalendarzu sportowym. Częściowo udało się to osiągnąć dzięki odnowie miasta i ukierunkowanym projektom budowlanym, ale równie ważna była spójna strategia przyjęta przez lokalnych liderów i urzędników w celu promowania Palembang jako indonezyjskiego miasta sportowego i uczynienia go nie tylko doskonałym miejscem do uprawiania sportu, ale także celem turystyki sportowej.

W swoim nowym studium Friederike Trotier opiera się na przykładach Palembang i Dżakarty, aby zmapować ewolucję sportowej historii Indonezji, a następnie wykorzystuje swoją analizę jako soczewkę do refleksji nad transformacją kraju od 1998 roku. Autorka rozważa polityczne aspiracje i zmiany, struktury władzy i globalne wpływy w kraju-gospodarzu i jego miastach. Analizuje również rolę wydarzeń sportowych w odniesieniu do polityki krajowej i lokalnej oraz łączy je ze wzrostem marketingu miejskiego, lokalnej agencji i konkurencji między miastami w Indonezji po Suharto. Kluczowym argumentem jest to, że wydarzenia sportowe odzwierciedlają rozwój kraju w ciągu ostatnich dwóch dekad od bycia skoncentrowanym na kraju - gdzie Dżakarta zajmowała dominujące miejsce - do bycia znacznie bardziej zdecentralizowanym; tutaj, w nowej strukturze autonomii regionalnej, miasta odgrywają większą rolę jako areny reprezentacji. Rezultatem jest imponująca rewizja niedawnej transformacji społeczno-politycznej Indonezji.