Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „Encountering Development” autorstwa profesora Escobara jest chwalona za wnikliwą analizę dyskursów rozwojowych oraz krytykę neokolonializmu i eurocentrycznego podejścia do rozwoju. Podczas gdy wielu czytelników uważa tekst za jasny i pouczający, podkreślając jego znaczenie dla osób zaangażowanych w studia nad rozwojem, pojawiają się krytyczne uwagi dotyczące złożoności niektórych argumentów i braku praktycznych rozwiązań.
Zalety:Informacyjny i wnikliwy na temat rozwoju i neokolonializmu, przejrzysty styl pisania, ważny dla zrozumienia dyskursów rozwojowych, dobrze przyjęty tekst akademicki, zapewnia krytyczny punkt widzenia na eurocentryczne modele rozwoju.
Wady:Niektóre argumenty mogą być zbyt abstrakcyjne lub żargonowe, brakuje praktycznych i spójnych alternatyw dla istniejących praktyk rozwojowych, zamieszanie związane z datą publikacji może prowadzić do niezadowolenia.
(na podstawie 11 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Encountering Development: The Making and Unmaking of the Third World
Zawartość książki:
W jaki sposób uprzemysłowione narody Ameryki Północnej i Europy zaczęły być postrzegane jako odpowiednie modele dla społeczeństw Azji, Afryki i Ameryki Łacińskiej po II wojnie światowej? W jaki sposób powojenny dyskurs na temat rozwoju faktycznie stworzył tak zwany Trzeci Świat? I co się stanie, gdy ideologia rozwoju upadnie? Aby odpowiedzieć na te pytania, Arturo Escobar pokazuje, w jaki sposób polityki rozwojowe stały się mechanizmami kontroli, które były tak samo wszechobecne i skuteczne jak ich kolonialne odpowiedniki. Aparat rozwojowy wygenerował kategorie wystarczająco potężne, by kształtować myślenie nawet jego okazjonalnych krytyków, podczas gdy ubóstwo i głód stały się powszechne. "Rozwój" nie został nawet częściowo "zdekonstruowany" aż do lat osiemdziesiątych, kiedy to nowe narzędzia do analizy reprezentacji rzeczywistości społecznej zostały zastosowane do konkretnych przypadków "Trzeciego Świata". Escobar wykorzystuje te nowe techniki w prowokacyjnej analizie dyskursu i praktyki rozwojowej w ogóle, kończąc dyskusję na temat alternatywnych wizji ery postrozwojowej.
Escobar podkreśla rolę ekonomistów w dyskursie rozwojowym - jego studium przypadku Kolumbii pokazuje, że ekonomizacja żywności zaowocowała ambitnymi planami i większym głodem. Aby zobrazować produkcję wiedzy i władzy w innych dziedzinach rozwoju, autor pokazuje, jak chłopi, kobiety i przyroda stały się obiektami wiedzy i celami władzy pod "spojrzeniem ekspertów".
W obszernym nowym wstępie Escobar dokonuje przeglądu debat na temat globalizacji i postrozwoju od czasu pierwotnej publikacji książki w 1995 r. i argumentuje, że koncepcja postrozwoju musi zostać przedefiniowana, aby sprostać dzisiejszym znacząco nowym warunkom. Następnie wzywa do rozwoju dziedziny "studiów pluriversalnych", co ilustruje przykładami z ostatnich ruchów latynoamerykańskich.
