Napięcie powierzchniowe

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 3 głosach.

Oryginalny tytuł:

Surface Tension

Zawartość książki:

Typografia spotyka się z poezją podczas pokazu świateł laserowych Pink Floyd.

W Surface Tension poezja jest skroplona. Odchodząc od znaczenia, litery i słowa gromadzą się i łączą w kałuże poezji.

Znaki uliczne i logo odbijają się w oleistym połysku zanieczyszczonych rynien deszczówki. Niczym lustro odbijające język, który nas otacza, strony kapią na marginesy, sugerując, że Madge miała rację, jesteśmy "przesiąknięci tym!". ".

Surface Tension aktualizuje poezję wizualną do naszych post-pandemicznych czasów, prosząc nas o ponowne przemyślenie otaczającego nas słownictwa, wyobrażenie sobie liter jako obrazów zamiast tekstu, znalezienie znaczenia w ich pięknych kształtach, gdy Beaulieu rozciąga je, skręca, przesuwa, rozmywa i topi w kolaże w stylu Dali.

"Nie słowa, litery.

Nie litery, kształty.

Nie kształty, figury.

Nie figury, szyfry.

Nie szyfry, ornamenty.

Nie ornamenty, dekoracja.

Nie dekoracja, semiotyka.

Nie semiotyka, możliwości komunikacyjne.

Nie włóczęgowski potencjał, powoli formująca się fleksja.

Nie topniejące ugięcie, język jako taniec: do środka, na zewnątrz, do góry nogami, trzepoczący, obracający się, na wszystkie strony". - Charles Bernstein, laureat Nagrody Bollingena 2019 w dziedzinie poezji amerykańskiej.

"Uderzające kompozycje, które można znaleźć w Surface Tension, są prezentowane sekwencyjnie w formie książki, ale to, że nie byłyby nie na miejscu wisząc na ścianie, jest oczywiste. Beaulieu nie zgadza się z Gomringerem, pisząc, że "czytelność jest kluczem: jak logo, wiersz powinien być natychmiast rozpoznawalny...", jednak dla tego czytelnika prace te zasługują na długotrwałe i entuzjastyczne oglądanie właśnie dlatego, że balansują na krawędzi czytelności. Kinetyczna, glitchowa jakość ich "alfabetycznej dziwności" sprawia, że są nierozpoznawalne jako wiersze, a tutaj, cytując Cage'a, "to jest poezja, jakiej potrzebuję". Pomyśl o nich jak o antyreklamach, które nie sprzedają ci nic poza obfitymi przejawami nieredukowalnej plastyczności liczb, znaków interpunkcyjnych i form liter. Bez logo". - Mnica de la Torre, Madelon Leventhal Rand Endowed Chair in Literature, Brooklyn College.

Współredaktorka Women in Concrete Poetry 1959-1979.

"Ze swoimi charakterystycznymi wizualnymi palindromami i kątowymi osiami symetrii, Derek Beaulieu rozwinął charakterystyczne mistrzostwo Letrasetu, wykorzystując dwudziestowieczną technologię jako narzędzie do wprowadzenia poezji konkretnej w XXI wiek. W Surface Tension Beaulieu wykorzystuje możliwości tego nowego idiomu jeszcze bardziej, zaburzając stałość symetrii, którą niegdyś wzmacniał, i rozbijając zestaw w Letrasecie, gdy wiersze zniekształcają się w zabawnych lustrzanych zakrętach, zwisają jakby pod własnym ciężarem, gromadzą się i rozmazują w płynnej logice rozgrzanego atramentu lub opadają i rozmywają się, jakby były w ruchu. W procesie tym wiersze te uwidaczniają filmowy potencjał kserokopiarki, fakturę ścieranych transferów z gryzącego materiału oraz trójwymiarowe podłoże strony z jej elastycznymi zagięciami w zakrzywionej przestrzeni. Są to więc po części wiersze o ich własnych sposobach produkcji. To piękne produkty samoświadomego i inteligentnego procesu". - Craig Dworkin, autor książki Radium of the Word: A Poetics of Materiality.

"Kiedy większość języka, którym się posługujemy, nie jest poetycka, czy poezja nie powinna próbować poetycko interweniować w tych przestrzeniach, które nie są tradycyjnie poetyckie?". "Odpowiedź na pytanie Dereka Beaulieu, postawione w jego pięknym eseju, jest z pewnością twierdząca: dziesięć błyskotliwie odważnych wizualnych wierszy w jego Surface Tension stanowi zaskakujący przykład dla jego fascynujących wynalazków Letraset / fotokopiarki. Kompozycje Beaulieu powstają w miejscu czystego projektu i logicznej narracji.

Wkrótce, jak we śnie, otwierają się, zapoczątkowując to, co nazywa "poezją różnicy, przypadku, erupcji". Marcel Duchamp nazwałby to poezją infratyny: obserwuj, jak "Simple Symmetry" lub "Dendrochronology" otwierają się i ożywają w swoich drobiazgowo ewoluujących nowych przestrzeniach. To po prostu czarująca książka - książka, która dostarcza nowych przyjemności z każdym przewróceniem strony". - Marjorie Perloff, emerytowana profesor nauk humanistycznych Sadie Dernham Patek, Uniwersytet Stanforda.