Napalm: Amerykańska biografia

Opinie czytelników

Recenzje tej książki zawierają zarówno pochwały, jak i krytykę, koncentrując się na jej pouczającej, ale głęboko niepokojącej treści dotyczącej napalmu i jego kontekstu historycznego. Podczas gdy wielu uważa, że jest to fascynująca lektura, która porusza ważne kwestie moralne dotyczące wojny, inni uważają, że brakuje w niej szczegółowych osobistych relacji i nie w pełni odnosi się do niektórych aspektów stosowania napalmu.

Książka jest dobrze zbadana, zapewniając wnikliwy i fascynujący opis historii i implikacji napalmu. Wielu czytelników doceniło dogłębne zbadanie amerykańskiej wyjątkowości i moralnej krytyki związanej z użyciem takiej broni. Książka została doceniona za wciągający styl narracji i rzucenie światła na temat często pomijany w historii.

Kilku recenzentów zwróciło uwagę, że książka nie zawiera wystarczającej ilości osobistych perspektyw lub szczegółowych relacji osób bezpośrednio dotkniętych napalmem, takich jak żołnierze i cywile. Niektórzy stwierdzili, że styl pisania jest gęsty i trudny w nawigacji. Inni skrytykowali program autora, uważając, że skłania się on ku konkretnym politycznym uprzedzeniom, które przyćmiewają bardziej rzeczową analizę historyczną.

(na podstawie 17 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Napalm: An American Biography

Zawartość książki:

Napalm, żel zapalający, który przykleja się do skóry i pali aż do kości, pojawił się na świecie w Walentynki 1942 roku w tajnym laboratorium badań wojennych na Harvardzie. 9 marca 1945 roku wywołał piekło, które zabiło ponad 87 500 osób w Tokio - więcej niż zginęło w eksplozjach atomowych w Hiroszimie i Nagasaki. Następnie spaliła sześćdziesiąt cztery największe japońskie miasta. Bomba zyskała rozgłos, ale to napalm wykonał całą robotę.

Po II wojnie światowej napalm utrzymywał linię frontu przeciwko komunizmowi w Grecji i Korei - Dzień Napalmu poprowadził kontratak z Inchon w 1950 roku - i walczył gdzie indziej pod wieloma flagami. Amerykanie generalnie przyklaskiwali, aż do wojny w Wietnamie. Dziś napalm żyje jako parias: symbol amerykańskiego okrucieństwa i niewłaściwego wykorzystania władzy, według antywojennych protestujących w latach 60. i kultury popularnej, od Apocalypse Now po punkowy zespół Napalm Death i brytyjskiego artystę ulicznego Banksy'ego. Jego użycie przez Serbię w 1994 roku i przez Stany Zjednoczone w Iraku w 2003 roku spotkało się z potępieniem. W 1980 roku delegaci Organizacji Narodów Zjednoczonych uznali jej użycie przeciwko skupiskom ludności cywilnej za zbrodnię wojenną. Po trzydziestu jeden latach Ameryka dołączyła do globalnego konsensusu w 2011 roku.

Robert Neer napisał pierwszą historię napalmu, od jego inauguracyjnego testu na boisku piłkarskim Harvard College, przez plan Korpusu Piechoty Morskiej, aby zaatakować Japonię milionami nietoperzy uzbrojonych w małe napalmowe bomby zegarowe, po refleksje Phan Thi Kim Phuc, dziewczyny, która z pierwszej ręki poznała jego moc i moralność.