Najmłodsza lalka

Opinie czytelników

Książka zawiera zbiór dobrze napisanych opowiadań portorykańskiego autora, poruszających tematy nierówności płci, dziedzictwa kulturowego i tożsamości osobistej w kontekście życia w Portoryko. Podczas gdy niektórzy czytelnicy uważają je za wnikliwe i głębokie, inni wyrażają dezorientację co do narracji i nie czerpią z nich przyjemności.

⬤ Wspaniały styl pisania i obrazowania
⬤ bogata tematyka kulturowa
⬤ dobrze skonstruowane historie, które oferują głęboki wgląd w nierówność płci i portorykańskie dziedzictwo
⬤ interesujące dla tych, którzy cenią sobie unikalne perspektywy
⬤ terminowa dostawa i przystępna cena dla studentów.

Niektórzy czytelnicy uważają, że fabuła jest zagmatwana, szczególnie w odniesieniu do motywacji postaci; nie dla wszystkich jest to przyjemne, a co najmniej jeden recenzent stwierdził, że nie podobała mu się żadna z historii.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Youngest Doll

Zawartość książki:

Delikatna ciotka, która przez lata była represjonowana, niespodziewanie bierze odwet poprzez swój talent do robienia naturalnej wielkości lalek wypełnionych miodem. "Najmłodsza lalka", oparta na rodzinnej anegdocie, jest oszałamiającym literackim wyrazem feministycznych i społecznych obaw Rosario Ferr.

Jest to premierowe opowiadanie w zbiorze, który został pierwotnie opublikowany w języku hiszpańskim w 1976 roku jako Papeles de Pandora, a teraz został przetłumaczony na język angielski przez autorkę. Ferr, córka byłego gubernatora Portoryko, portretuje kobiety rozluźniające ograniczenia, które związały je z patriarchalną kulturą. W dziesięciu opowiadaniach, które zapoczątkowały drogę Ferr do stania się czołową pisarką w Ameryce Łacińskiej, gniew przybiera formę twórczą, a nie polemiczną.

Kobiety z wyższej klasy średniej w The Youngest Doll, w większości zamężne z mężczyznami macho, buntują się przeciwko swojej lalkowej egzystencji lub wycofują się w fantazję, a te bez pieniędzy lub odpowiedniego koloru skóry są jeszcze bardziej uciskane. Pod względem władzy i wpływów kobiety te znajdują się w takiej samej relacji do mężczyzn, jak samo Puerto Rico do Stanów Zjednoczonych, a Ferr przekracza artystyczne granice, pisząc o ich sytuacji.

Historie, przechodzące od realistycznych do koszmarnych, są głęboko odczuwalne, pełne ironii i czarnego humoru, często eksperymentalne w formie. Obrazowanie jest uderzające: architekt marzy o pięknym moście, który "otwierałby i zamykał swoje łuki jak kochające się aligatory"; Mercedes Benz "świeci w ciemności jak chromowany nosorożec". Jedno z opowiadań, "Śpiąca królewna", to kolaż listów, ogłoszeń i podpisów pod zdjęciami, który pozwala wyciągnąć mrożące krew w żyłach wnioski z tego, co nie zostało napisane.

Zbiór zawiera dyskusję Ferr na temat "Kiedy kobiety kochają mężczyzn", opowiadania o prostytutce i damie z towarzystwa, które jednoczą się, aby przetrwać, i które ilustruje "sztukę tłumienia gniewu poprzez ironię". Na zakończenie autorka rozważa, w jaki sposób jej doświadczenie jako latynoskiej kobiety związanej ze Stanami Zjednoczonymi wniosło do jej pisarstwa podwójną perspektywę kulturową.