Najlepszy ustrój Arystotelesa: Królewskość, demokracja i rządy prawa

Opinie czytelników

Książka zapewnia wnikliwą i krytyczną analizę poglądów Arystotelesa na demokrację i republikanizm, pomagając czytelnikom poruszać się po złożoności i sprzecznościach w „Polityce” Arystotelesa.

Książka towarzysząca jest nieoceniona dla zrozumienia niejednoznaczności w dziele Arystotelesa. Potwierdza istniejące sprzeczności i prowadzi czytelników przez zniuansowaną interpretację poglądów Arystotelesa na demokrację. Oferuje jasność co do trudnych pojęć i zachęca do głębszego analitycznego myślenia.

Zrozumienie materiału może wymagać wielokrotnego czytania i dobrej znajomości greki, ponieważ oryginalny tekst jest złożony. Niektórzy czytelnicy mogą uznać, że poleganie na drugorzędnych wpływach, takich jak Leo Strauss, jest problematyczne lub ograniczające.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Aristotle's Best Regime: Kingship, Democracy, and the Rule of Law

Zawartość książki:

Wydaje się, że upadek Związku Radzieckiego i innych marksistowskich reżimów na całym świecie pozostawił liberalną demokrację jako jedyną ideologię, która przetrwała, a jednak wielu badaczy myśli politycznej nadal uważa liberalną demokrację za budzącą sprzeciw, wykorzystując Politykę Arystotelesa do poparcia swoich poglądów. W tej szczegółowej analizie trzeciej księgi dzieła Arystotelesa, Clifford Angell Bates, Jr. rzuca wyzwanie tym uczonym, wykazując, że Arystoteles był w rzeczywistości obrońcą demokracji.

Udowadniając znaczenie klasycznej filozofii politycznej dla współczesnych problemów demokracji, Bates argumentuje, że Arystoteles nie tylko broni rządów ludowych, ale sugeruje, że demokracja, ograniczona rządami prawa, jest najlepszą formą rządów. Według Arystotelesa, ponieważ istoty ludzkie są z natury towarzyskie, demokracja jest reżimem, który najlepiej pomaga człowiekowi osiągnąć jego potencjał.

A ze względu na ludzką naturę nieuniknione jest, że demokracje zwyciężą.

Bates wyjaśnia, dlaczego stanowisko Arystotelesa jest rozsądną pozycją pomiędzy dwoma skrajnościami - demokracją uczestniczącą, która romantyzuje ludzi, a teorią elit, która ich nie docenia. Arystoteles, jak pokazuje, postrzega ludzi takimi, jakimi są naprawdę, a mimo to wierzy, że ich samorządność, zgodnie z prawem, jest ostatecznie lepsza niż wszystkie konkurencyjne formy. Filozof nie wierzy jednak, że demokracja powinna być powszechnie narzucana. Musi ona wynikać z kulturowych, środowiskowych i historycznych tradycji danego narodu, w przeciwnym razie popadnie on w tyranię.

Świeża interpretacja Batesa opiera się na innowacyjnym podejściu do lektury Księgi 3 - którą uważa za kluczową dla zrozumienia całej Polityki Arystotelesa. Badając dzieło w oryginalnej grece, a także w tłumaczeniu, Bates odnosi się do pytań dotyczących historycznego Arystotelesa w porównaniu z Arystotelesem pozowanym, gatunku i struktury tekstu, a także zarówno teoretycznej, jak i dialogicznej natury dzieła. Biorąc pod uwagę retoryczne strategie Arystotelesa, Bates pokazuje, że Księga 3 nie jest po prostu traktatem, ale serią dialogów, które rozwijają zniuansowaną obronę rządów demokratycznych.

Przystępna i wierna ekspozycja prac Arystotelesa przez Batesa potwierdza, że nauki filozofa mają nie tylko znaczenie historyczne, ale przemawiają bezpośrednio do obecnego kryzysu samozrozumienia liberalnej demokracji.