Najlepsze praktyki w zakresie bezpieczeństwa na placu budowy: Gdzie byliśmy, dokąd zmierzamy i przegląd konstrukcji na przestrzeni lat

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Best Practices in Construction Site Safety: Where We have Been, Where We are Going, and a Review of Construction Through the Years

Zawartość książki:

Harlan W. Fair ma 68-letnie doświadczenie w budownictwie i inżynierii lądowej, w tym w zakresie bezpieczeństwa na placach budowy. Ukończył studia licencjackie i magisterskie w Dartmouth College i Thayer School of Engineering, uzyskując w 1954 r. tytuł magistra inżyniera budownictwa lądowego. Po ukończeniu studiów został powołany do Korpusu Inżynierów Cywilnych Marynarki Wojennej w Szkole Kandydatów na Oficerów (OCS) w Newport, R. I. Jego pierwszym przydziałem był Oficer Konserwacji w Argentia, Nowa Fundlandia Harlan Naval Air Station, gdzie był odpowiedzialny za Seabee Detachment i cywilną siłę roboczą. Po zakończeniu kariery w Rezerwie Marynarki Wojennej przeszedł na emeryturę w stopniu kapitana w Korpusie Inżynierów Cywilnych. W 1957 r. dołączył do Turner Construction Company jako inżynier terenowy. W 1964 r. był inżynierem projektu w Thompson Starrett Construction Company przy wystawie stanu Nowy Jork na Światowych Targach w Nowym Jorku. Po objęciu stanowisk dyrektora obiektów w Cornell Medical i New York Hospital, dyrektora ds. zarządzania projektami w New York Health and Hospital Corp oraz kierownika projektu materiałów eksploatacyjnych w Oklahoma City dla Xerox, założył własną firmę budowlaną i zarządzającą budowami w obszarze metropolitalnym Nowego Jorku.

Przez ostatnie 30 lat zarządzał własną firmą budowlaną, H. Fair Associates, Inc., która była wykonawcą, kierownikiem budowy i konsultantem budowlanym. Złożył ofertę i wygrał kilka projektów w West Point w stanie Nowy Jork, w tym rozbudowę remizy strażackiej, Eisenhower Hall i stadionu Shea Track. Zajmował się budową kondominiów w Chappaqua i Pelham w stanie Nowy Jork, a także budową domów jednorodzinnych i budynków komercyjnych w hrabstwach Westchester w stanie Nowy Jork i Fairfield w hrabstwie CT. Jako inżynier sądowy był biegłym sądowym w sprawach dotyczących wypadków budowlanych, wydajności konstrukcji i kwestii bezpieczeństwa. Zasiadał zarówno w panelach arbitrażowych, jak i jako pojedynczy arbiter pod auspicjami Amerykańskiego Stowarzyszenia Arbitrażowego (AAA) i był członkiem Krajowego Komitetu Rozstrzygania Sporów AAA. Zachowuje członkostwo w American Society of Civil Engineers (ASCE), National Society of Professional Engineers (NSPE), American Society of Safety Professionals (ASSP), National Academy of Forensic Engineers (NAFE) i National Fire Protection Association (NFPA).

Jest zawodowym inżynierem licencjonowanym w Nowym Jorku, New Hampshire i Vermont, członkiem Amerykańskiego Stowarzyszenia Inżynierów Budownictwa (ASCE) i byłym przewodniczącym Komitetu Bezpieczeństwa Żurawia. W 1998 r. Komitet opublikował za pośrednictwem ASCE "Bezpieczeństwo dźwigów na placach budowy". Nadal reprezentuje ASCE w Komitecie A10 Amerykańskiego Narodowego Instytutu Norm (ANSI), który ustanawia konsensusowe normy bezpieczeństwa przez organizacje reprezentujące branżę budowlaną. Wcześniej był zastępcą w Komitecie B30 Amerykańskiego Stowarzyszenia Inżynierów Mechaników (ASME), który ustanawia normy bezpieczeństwa dla kolei linowych, dźwigów, żurawi, wciągników, haków, podnośników i zawiesi.