Ocena:
Książka zawiera szczegółową historię Minnesota Air National Guard i 109th Aeromedical Evacuation Squadron, zawierającą wypowiedzi wielu członków i bogatą dokumentację fotograficzną.
Zalety:Dobrze zbadana z dogłębnymi informacjami, wnikliwą historią, łatwym w nawigacji indeksem, emocjonalną opowieścią i wkładem wielu członków Gwardii.
Wady:Niektóre emocjonalne treści mogą być trudne dla czytelników, wymagając delikatnego podejścia.
(na podstawie 6 opinii czytelników)
The Best Care In The Air: The Complete History of the 109th Aeromedical Evacuation Squadron (Minnesota Air National Guard)
Ze słowami "We'll take one! ", ówczesny pułkownik Leo Goodrich sprowadził do 133 Skrzydła Lotnictwa Transportowego Gwardii Narodowej Minnesoty nową jednostkę z bardzo konkretną misją - transportem rannych z jednego punktu do drugiego za pomocą transportu lotniczego. Podejmując decyzję praktycznie "z kaprysu", pułkownik Goodrich zapoczątkował sagę 109. eskadry ewakuacji lotniczej.
Opowieść rozpoczyna się od Prologu, który zawiera krótkie spojrzenie wstecz na historię Minnesota Air National Guard, a także opowiada o tym, jak powstała eskadra. Następnie autorzy postanowili w wyjątkowy sposób uporządkować książkę według rozdziałów poświęconych dowódcom, którzy przez lata dowodzili tą niesamowitą jednostką. Napisane w charakterystycznym stylu przypominającym dzienniki wojskowe, rozdziały te są chronologicznie uporządkowane według lat i podzielone na miesiące, wyszczególniając wyczerpującą, kompleksową relację, która obejmuje jednostkę od jej początkowej organizacji w 1961 roku do dnia dzisiejszego. Notatki dowódców, wywiady, fragmenty biuletynów skrzydła i eskadry, osobiste historie i listy od rozmieszczonych członków eskadry przedstawiają życie lotnika przez 60 lat istnienia tej jednostki.
Jak szczegółowo opisano w książce, początkowi członkowie eskadry nie mieli mundurów ani materiałów szkoleniowych, a szkolenie odbywało się we własnym zakresie, dopóki nie pojawiły się formalne miejsca w szkołach. W pewnym momencie przetrwanie jednostki stanęło nawet pod znakiem zapytania. W dalszej części książki szczegółowo opisano, w jaki sposób eskadra pokonała te i wiele innych przeszkód na przestrzeni lat, przekształcając się z "pasierba" w dumę swojego skrzydła, a tym samym zdobywając krajowe uznanie w Siłach Powietrznych i Gwardii Narodowej dzięki licznym nagrodom za innowacje i wyniki.
Uczestnicząc we wszystkich operacjach kontyngentowych od czasów zimnej wojny przez pierwsze dwie dekady tego stulecia, te aeromedy regularnie rotowały na i poza rozmieszczeniami, które zabrały je na cały świat. Ich wyczyny są opisane na tych stronach, od lekkich po trzeźwiące historie, oferujące prawdziwy wgląd w realia wojny i konfliktu, których doświadcza cały personel jednostki.
Książka kończy się kilkoma godnymi uwagi dodatkami, w tym historią naszywki eskadry, historyczną perspektywą lotów szkoleniowych, listą wszystkich konfliktów, w których brali udział członkowie jednostki, samolotami, na których latali, oraz wzruszającą historią o tym, jak emerytowani członkowie tej ściśle powiązanej jednostki utrzymywali ze sobą więzi w ostatnich latach. Ponadto, w całej książce przeplatają się różnorodne zdjęcia, dodając ważny wymiar wizualny do tej pracy.
Jeden z recenzentów książki pisze: "Gdy zacząłem czytać, szybko pojawiła się wciągająca, ciepła i bardzo ludzka historia - opowieść o poświęceniu, życzliwości, zabawie, odwadze, osobistym poświęceniu i determinacji prawdziwych ludzi z osobowościami, którzy pomimo często stresujących okoliczności, kontynuowali, wykonywali swoje obowiązki z dobrym duchem i dawali z siebie korzyści innym". Jest to świetna lektura nie tylko dla tych, którzy służyli w jednostce i ich rodzin, ale także dla tych, którzy są zainteresowani historyczną perspektywą tego, jak zwykli obywatele przekształcili raczkującą jednostkę w prawdopodobnie najlepszą jednostkę aeromedyczną w Siłach Powietrznych Stanów Zjednoczonych.
Autorzy, TSgt Richard H. Childs, USAF, Ret. i Col Michael A. Germain, USAF, Ret. służyli w 109 Eskadrze Ewakuacji Aeromedycznej przez łącznie 27 lat, zgromadzili ponad 1500 godzin lotów szkoleniowych / misji na żywo i 5 razy uczestniczyli w operacji Pustynna Tarcza / Burza.