Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „The Prettiest Feathers” otrzymała przytłaczająco pozytywne recenzje za zawiłą fabułę, unikalny styl narracji i dogłębny rozwój postaci, szczególnie z wielu punktów widzenia, w tym z punktu widzenia zabójcy. Czytelnicy uznali, że historia jest trzymająca w napięciu, ma dobre tempo i angażuje emocjonalnie. Niektórzy wyrazili jednak niezadowolenie z punktu kulminacyjnego, opisując go jako przesadzony i przewidywalny. Pojawiły się również obawy dotyczące problemów z formatowaniem w wydaniu Kindle, a niektórzy życzyli sobie niższej ceny, biorąc pod uwagę te błędy.
Zalety:⬤ Skomplikowana i dobrze utkana fabuła z wieloma punktami widzenia
⬤ silny rozwój postaci, zwłaszcza z perspektywy zabójcy
⬤ wciągająca i trzymająca w napięciu historia
⬤ unikalny styl narracji, który ożywia postacie
⬤ emocjonalnie porywający i prowokujący do myślenia
⬤ wielu czytelników doceniło głębię psychologicznego wglądu.
Wady:⬤ Punkt kulminacyjny uznany przez niektórych za zbyt dramatyczny i przewidywalny
⬤ błędy formatowania w wydaniu Kindle
⬤ obawy dotyczące ceny w stosunku do jakości formatowania
⬤ kilka postaci postrzeganych jako mniej inteligentne niż oczekiwano.
(na podstawie 22 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Prettiest Feathers
Zawartość książki:
Sarah Sinclair była idealną ofiarą - chciała umrzeć.
Kiedy w małym antykwariacie, w którym pracuje, podchodzi do niej tajemniczy mężczyzna, Sarah zostaje wciągnięta w powolny taniec ku śmierci. Śmierci, której nie mogłaby powstrzymać, nawet gdyby chciała. Jest prześladowana, a jednocześnie ślepo oczarowana. A kiedy on ją zabija, uwodzicielsko, cicho, ona się uśmiecha.
Były mąż Sary, policjant Robert Sinclair, jako pierwszy znajduje jej ciało i zgłasza je do jedynego funkcjonariusza, który zrozumie: jego byłej kochanki, detektyw Lane Frank. Gdy Lane stara się podążać coraz bardziej nieuchwytnym tropem wskazówek, pojawia się inny makabryczny ślad - ciał, zimno, szyderczo porzuconych.
W miarę jak w sprawę angażuje się FBI, Lane musi walczyć o utrzymanie kontroli nad sprawą i nad Robertem Sinclairem, którego żałoba pogrąża go coraz bardziej w alkoholowej mgle rozpaczy i desperacji. W ostateczności Lane wzywa jedynego człowieka, który może pomóc jej powstrzymać morderstwo, psychiatrę sądowego, który podszedł zbyt blisko krawędzi, wczołgał się zbyt głęboko w umysł zła. Dzwoni do profilera, który wycofał się ze społeczeństwa, żyjąc po prostu w domku w lesie, z dala od szaleństwa, które go wzywało, groziło mu. Lane dzwoni do swojego ojca.
Pracując razem, Lane i jej ojciec powoli tworzą obraz zabójcy tak genialnego, że zamordował być może setki i nigdy nie został złapany, tak zimnego, że nie może zrzec się swojej mocy. Z krętym szlakiem nazwisk i twarzy, zabójca odizolował się od tych, którzy chcieliby stłumić go i jego potrzebę zabijania, potrzebę zakorzenioną w niepokojącym, przerażającym dzieciństwie.
W miarę jak Lane i jej ojciec zbliżają się do odnalezienia zabójcy, gra staje się osobista między dwoma mężczyznami po przeciwnych stronach zła, mężczyznami na skraju otchłani szaleństwa, z której jest tylko jedna ucieczka - śmierć.
