Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje „Najkrótszej historii demokracji” autorstwa Johna Keane'a są zróżnicowane, podkreślając zarówno mocne, jak i słabe strony książki. Wielu docenia jej zawartość informacyjną i wciągający styl pisania, uznając ją za dobry przegląd historii demokracji. Jednak niektórzy krytycy twierdzą, że brakuje jej głębi i obiektywizmu, podczas gdy inni uważają, że jest przytłoczona opiniami i uprzedzeniami autora.
Zalety:⬤ Dobrze napisana i wciągająca, dzięki czemu złożone koncepcje są przystępne.
⬤ Oferuje kompleksowy przegląd ewolucji demokracji.
⬤ Zawiera cenne spostrzeżenia i interesujące ciekawostki na temat demokracji.
⬤ Odpowiedni dla laików i korzystny dla poszerzania wiedzy na temat systemów demokratycznych.
Wady:⬤ Brakuje jej głębi i czasami jest postrzegana jako nadmiernie opiniotwórcza, prezentując stronniczy pogląd na historię.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają ją za gęstą i trudną do zaangażowania ze względu na upakowanie informacji.
⬤ Narracja może wydawać się chaotyczna, pozbawiona ciągłości i pomijająca istotne szczegóły.
⬤ Może nie służyć jako solidny tekst fundamentalny dla osób niezaznajomionych z koncepcjami demokratycznymi.
(na podstawie 22 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Shortest History of Democracy: 4,000 Years of Self-Government--A Retelling for Our Times
Zawartość książki:
Pełna chronologia demokracji, od zgromadzeń w starożytnej Mezopotamii i Atenach po współczesne zagrożenia na całym świecie. Książki z serii The Shortest History przedstawiają tysiące lat historii w jednym, wciągającym i szybkim wydaniu.
Ta kompaktowa historia rozwija burzliwą globalną historię, która rozpoczęła się od radykalnej idei demokracji: Możemy współpracować, jako równi, aby określić naszą własną przyszłość. Uznany myśliciel polityczny John Keane śledzi, jak ta koncepcja pojawiła się i ewoluowała, od najwcześniejszych „demokracji zgromadzeń” w Syrii-Mezopotamii, przez „demokrację wyborczą” w stylu europejskim, aż po naszą niepewną teraźniejszość.
Dziś, dzięki naszym zawsze dostępnym kanałom komunikacji, rządy odpowiadają nie tylko wyborcom w dniu wyborów, ale także podlegają intensywnej kontroli każdego dnia. Jest to „demokracja monitorowana” - zdaniem Keane'a, najbardziej złożony i żywy model - ale nie jest ona nietykalna. Demokracja monitorująca ma swoje własne patologie, a nowy despotyzm posiada potężne systemy ostrzegawcze, od mediów społecznościowych po monitorowanie wyborów, przeciwko samej demokracji.
W tym naglącym momencie, gdy despoci w krajach takich jak Chiny, Rosja, Iran i Arabia Saudyjska odrzucają obietnice demokratycznego podziału władzy, Keane podejmuje odważną obronę cennego globalnego ideału.
