Najczystszy z drani: Dzieła żałoby, sztuki i afirmacji w myśli Jacques'a Derridy

Opinie czytelników

Książka głęboko zastanawia się nad wpływem Heideggera, jednocześnie badając tematy rodziny i miłości przez różne filozoficzne soczewki. Dokonuje nieoczekiwanych połączeń, ale niektóre fragmenty mogą być zagadkowe dla czytelników.

Autor w przemyślany sposób angażuje się w złożone teksty i tematy filozoficzne, tworząc intrygujące połączenia, takie jak to między dynamiką rodziny a odniesieniami kulturowymi, takimi jak Kaiser Sose. Tekst jest bogaty i przedstawia głęboką refleksję na temat miłości i rodziny.

Niektóre odniesienia i porównania mogą być mylące dla czytelników, takie jak powiązanie między Genetem a Kaiser Sose. Dodatkowo, ciężka filozoficzna treść może stanowić wyzwanie dla tych, którzy nie są zaznajomieni z tematem.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Purest of Bastards: Works of Mourning, Art, and Affirmation in the Thought of Jacques Derrida

Zawartość książki:

„Dekonstrukcja”, która jest powszechnie postrzegana jako metoda filozofii Derridy, ma nieuchronnie negatywne konotacje. Aby przeciwstawić się takiemu postrzeganiu myśli Derridy jako zasadniczo destrukcyjnej, David Farrell Krell zachęca czytelników do zrozumienia, że zamiast tego można ją postrzegać jako zasadniczo afirmatywną - tak jak filozofia Nietzschego, tak rzekomo nihilistyczna, jest w istocie wezwaniem do tragicznej afirmacji, in amor fati.

Ale choć afirmatywny, Derrida jest również zaangażowany w myślenie o żałobie, którą postrzega jako obietnicę pamięci - kruchą, ale żywotną obietnicę, która wiąże przeszłość i przyszłość. Książka bada, co oznacza żałoba w pisarstwie Derridy i w jaki sposób praca żałoby i afirmacji jest zapośredniczona przez dzieła sztuki. W ten sposób książka angażuje wiele różnych obszarów twórczości Derridy, od klasycznych tekstów dekonstrukcji po nowsze medytacje na temat sztuki i żałoby.

„Ta szansa (afirmacja bez kwestii) może przyjść do nas tylko od ciebie, słyszysz mnie? Czy mnie rozumiesz? I ja, najczystszy z bękartów, zostawiający bękarty wszelkiego rodzaju prawie wszędzie”. Ten fragment z La Carte postale Derridy dobrze oddaje to, co David Farrell Krell chce przekazać na temat myśli Derridy - jego zdumiewającą mieszankę negatywności i afirmacji w jego pracy żałoby.