Najbardziej tajemniczy związek: Rola alchemii w „Fauście” Goethego

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 5 głosach.

Oryginalny tytuł:

A Most Mysterious Union: The Role of Alchemy in Goethe's Faust

Zawartość książki:

Czytelnicy są dziś szczególnie podekscytowani perspektywą dobrych wiadomości. Susza i globalne ocieplenie, wojna domowa i głód, ubóstwo i nierówności ekonomiczne - tak, złych wiadomości jest mnóstwo. Z drugiej strony, książka dr Stephena Wilkersona mówi o nadziei i optymizmie na przyszłość. Zapisana historia naszego świata jest w dużej mierze historią czasami godnego patriarchalnego dążenia. Jednak zbyt często była ona niszczona, niszczona i okropnie oszpecana przez nienawiść, nietolerancję i zniszczenie, które jej towarzyszyły. A dobra wiadomość? Istnieje inna droga, przejmująco i przekonująco nakreślona prawie dwieście lat temu przez Johanna Wolfganga von Goethego, obejmująca Boską Kobiecość.

Arcydzieło Goethego, Faust, dotyczy niezwykle inteligentnego, ale głęboko narcystycznego mężczyzny, który okrutnie i samolubnie wykorzystuje i ostatecznie rujnuje życie niewinnej dziewicy. W legendzie, na której opiera się wielkie dzieło Goethego, Faust, co zrozumiałe, trafia do piekła, podobnie jak w praktycznie każdej wersji tego znanego zakładu z diabłem. Jednak w interpretacji Goethego, głęboko ułomny bohater zostaje przyjęty do Nieba przez samą Matkę Boską.

Jak i dlaczego tak się dzieje? Długa historia heroicznych osiągnięć ludzkości nigdy nie była wystarczająco łagodzona przez poczucie globalnej wspólnoty i współpracy, które łagodziłyby horror i zniszczenie, które zawsze wydają się maszerować obok jednomyślnej walki o osiągnięcie i zwycięstwo. Jak można osiągnąć tę brakującą jedność? Alchemia w rozumieniu tej książki nie ma nic wspólnego z wczesną i błędną chemią, a wszystko z rodzajem indywidualnej transformacji niezbędnej dla lepszego, bardziej łaskawego i bardziej integracyjnego świata.

Tysiącletnie wzorce ślepej przemocy i represji można złagodzić jedynie poprzez przemyślane i szczere przyjęcie otwartego przyjęcia różnic i szczerej oceny większego, pozbawionego granic świata, w którym wszyscy rosną razem, a nie oddalają się od siebie. Taka jest obietnica ostatnich słów w Fauście Goethego: "Boska Kobiecość prowadzi nas naprzód".