The Loneliest Whale Blues
THE LONELIEST WHALE BLUES śpiewa spiralną, nawiedzającą pieśń o trwałości i kruchości cykli historycznych, biologicznych i geologicznych poetyckim głosem, który jest na przemian czuły, kapryśny i naglący. W tradycyjnym japońskim haibun na przemian z wdzięcznymi tekstami, Suzuki-Martinez śledzi ruch owadów, ptaków, pogody i oceanów z ciekawskim i czujnym okiem. Te fascynujące wiersze śledzą historię rasizmu i internowania, a także służą jako zwiastuny rozwijającego się kryzysu klimatycznego. To książka, która celebruje potwory jako świętych posłańców. To książka, która przywołuje zaciekłe, roztopione lwy płonące w nieśmiałych królikach. To książka, w której „wszyscy wiedzą, że bogowie rozmawiają tylko z kobietami”. --Lee Ann Roripaugh.
Przenosząc się z Hawajów, do Japonii, do Arizony, jej wiersze są zarówno zmęczone światem, jak i nim zachwycone. Nie zestawia tego, co piękne, z tym, co potworne - konsteluje jedno i drugie w język, który jest elegijny i ekstatyczny. Suzuki-Martinez napisała pięknie łączącą i podnoszącą świadomość książkę. --Eduardo Corral.
Poezja. Studia azjatyckie i azjatycko-amerykańskie. Studia środowiskowe. Studia kobiece.