Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka jest dobrze zbadaną eksploracją afroamerykańskich ruchów religijnych i ich roli w konstruowaniu tożsamości rasowych. Napisana w przystępnym stylu, zapewnia wgląd w to, jak ruchy te kształtowały zarówno osobistą, jak i zbiorową tożsamość społeczności afroamerykańskiej w XX wieku.
Zalety:Skrupulatne badania, przystępna proza, oferuje nowe spojrzenie na tożsamości rasowe i religijne, niezbędne do zrozumienia religii afroamerykańskich, nagrodzona nagrodą Alberta J. Raboteau, kreatywna analiza, aktualne znaczenie dla bieżącej polityki.
Wady:Niektórzy czytelnicy mogą uznać ją za gęstą, jeśli czyta się ją w kawałkach, i chociaż jest chwalona, w recenzjach nie wspomniano o żadnych znaczących wadach.
(na podstawie 8 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
New World A-Coming: Black Religion and Racial Identity During the Great Migration
Zawartość książki:
Zwycięzca nagrody Albert J. Raboteau Book Prize 2017 dla najlepszej książki w dziedzinie religii afrykańskich.
Pokazuje, jak wczesny XX-wieczny opór wobec konwencjonalnej kategoryzacji rasowej przyczynił się do szerszych dyskusji w czarnej Ameryce, które wciąż rezonują.
Kiedy Joseph Nathaniel Beckles zarejestrował się do poboru w 1942 roku, odrzucił przedstawione mu kategorie rasowe i przekonał rejestratorkę, aby przekreśliła znacznik wyboru, który umieściła obok Murzyna i zastąpiła go "Etiopskim Hebrajczykiem". "Bóg nie stworzył nas Murzynami" - oświadczyli przywódcy religijni w czarnych społecznościach miejskiej Północy na początku XX wieku. Podkreślali oni, że tak zwani Murzyni są w rzeczywistości etiopskimi Hebrajczykami, azjatyckimi muzułmanami lub bezrasowymi dziećmi Boga. Odrzucając konwencjonalną amerykańską klasyfikację rasową, wielu czarnych migrantów z południa i imigrantów z Karaibów przyjęło te alternatywne wizje czarnej historii, tożsamości rasowej i zbiorowej przyszłości, zmieniając w ten sposób czarny krajobraz religijny i rasowy.
Skupiając się na Mauretańskiej Świątyni Nauki, Narodzie Islamu, Ruchu Misji Pokoju Ojca Boskiego i wielu kongregacjach etiopskich Hebrajczyków, Judith Weisenfeld argumentuje, że atrakcyjność tych grup polegała nie tylko na nowych możliwościach religijnych, jakie zapewniało członkostwo, ale także na nowatorskich sposobach formułowania tożsamości religijno-rasowej. Argumentując, że członkowie tych grup rozumieli swoją tożsamość religijną i rasową jako bosko ustanowioną i nierozłączną, książka bada, w jaki sposób to poczucie jaźni ukształtowało ich koncepcje ich ciał, rodzin, społeczności religijnych i społecznych, przestrzeni i miejsca oraz wrażliwości politycznej.
Weisenfeld opiera się na szeroko zakrojonych badaniach archiwalnych i wykorzystuje bogaty wachlarz źródeł, aby podkreślić doświadczenia przeciętnych członków. Książka pokazuje, że wysiłki podejmowane przez członków tych ruchów w celu zakwestionowania konwencjonalnej kategoryzacji rasowej przyczyniły się do szerszych dyskusji w czarnej Ameryce na temat natury tożsamości rasowej i zbiorowej przyszłości czarnych ludzi, które wciąż rezonują.
