Oryginalny tytuł:
Here Comes Everybody's Karma
Zawartość książki:
Niniejsza publikacja jest wynikiem literackiego eksperymentu artystycznego, który ma na celu połączenie najpiękniejszej publikacji w literaturze angielskiej z jej najbardziej enigmatyczną. Rezultat tego przedsięwzięcia został skondensowany w tym retellingu Finnegans Wake jako Here Comes Everybody's Karma. Panuje powszechna zgoda co do tego, że Kelmscott-Chaucer jest najpiękniejszą książką, jaką kiedykolwiek wydrukowano, a Finnegan's Wake Joyce'a jest najbardziej pomysłową (lub oczernianą: w zależności od osobistej opinii na temat tego, co jest odpowiednią literaturą angielską). Co dziwne, obie publikacje wydają się cierpieć na dość rzadką wadę literacką, która została zdefiniowana jako: ich czytelność! Kelmscott Chaucer korzystał z wydania kompletnego Chaucera Waltera Williama Skeata, po wyjaśnieniu delegatom Clarendon Press, że jego wydanie ma być „obiektem sztuki” i nie będzie konkurować z ich sześciotomowym wydaniem Skeata kompletnych dzieł Chaucera. Zawiera 87 drzeworytów rysunków Edwarda Burne-Jonesa.
Peter Faulkner, ekspert Williama Morrisa, wyraził swoją preferencję dla The Canterbury Tales wydawnictwa Golden Cockerel Press, zauważając, że w Kelmscott Chaucer „dwie sześćdziesięciotrzywierszowe kolumny 12-punktowej czcionki na dużej stronie nie ułatwiają czytania”. Joyce twierdził, że pisząc Finnegans Wake próbował „zrekonstruować nocne życie”, a książka była jego „eksperymentem w interpretacji »ciemnej nocy duszy«”. Niestety, dla większości miłośników literatury angielskiej stworzył on (podświadomie?) ostateczny koszmar czytelnika. Istnieje wrażenie, że tylko wytrawni filolodzy zdołali kiedykolwiek rozszyfrować polisemantyczne słownictwo powieści, które zostało zapożyczone z około sześćdziesięciu pięciu języków i dialektów. Niniejsza reedycja jest próbą naprawienia tych problemów, jednocześnie wzmacniając ich nieodłączne cechy. Ewolucja w nowoczesnych technikach druku pozwoliła na wyrwanie tego potomka Kelmscotta-Chaucera z jego czarno-białego gorsetu, unikając jednocześnie typograficznej oprawy, która utrudniała czytanie. Obcojęzyczne idiosynkrazje w Finnegans Wake zostały zastąpione ich angielskimi odpowiednikami, a sybillińska proza Joyce'a została usprawniona do bardziej płynnej składni.
Tam, gdzie Joyce głosił, że cykliczność powieści najlepiej ukazuje cecha, że zaczyna się ona i kończy w środku zdania, ta retelling wyraża cykliczną naturę opowieści poprzez rozpoczęcie i zakończenie w łączących okolicznościach i jej układzie graficznym. Ponadto kolory ozdobnych ramek każdego rozdziału ewoluują w kolejnych odcieniach, tak jak pojawiają się na kole kolorów, przy czym kolor ramek tego wprowadzenia zawiera kolory ramek ostatniego rozdziału tej powieści, ale ma nieco inny wygląd.
Wreszcie, tytuły tej opowieści, książek i rozdziałów, chcą zainspirować czytelników do ponownego przemyślenia całej opowieści w kontekście azjatyckich koncepcji filozoficznych Karmy i Dharmy, które są wzajemnie oddziałującymi cyklicznymi zasadami.
Jak już wspomniałem, Here Comes Everybody's Karma to powieść, która ma tendencję do wrastania w umysł czytelnika i dlatego powinna być konsumowana w spokojnym tempie, aby uniknąć literackiej niestrawności. Miłej lektury!
