Ocena:
Recenzje „Forever the Fat Kid” powszechnie chwalą pamiętnik Michaela Boyda za jego szczerość, humor i głębię emocjonalną. Czytelnicy uważają, że jest to książka relatywna i wciągająca, doceniając sposób, w jaki zachęca do osobistej refleksji nad własnym życiem. Krytycy podkreślają zdolność Boyda do opowiadania historii, łącząc szczere chwile ze śmiechem, co skutkuje niezapomnianym doświadczeniem czytelniczym. Podczas gdy wspomnienia poruszają różne poważne tematy, w tym dysfunkcję i stratę, są również cenione za podnoszące na duchu podejście do życia i więzi międzyludzkich.
Zalety:⬤ Szczera i szczera opowieść, która rezonuje z czytelnikami.
⬤ Łączy humor z emocjonalną głębią, sprawiając, że czytanie jest przyjemne i refleksyjne.
⬤ Angażujący styl pisania, który wciąga czytelników i sprawia, że czują się osobiście.
⬤ Uniwersalne tematy, które zachęcają do autorefleksji nad osobistymi doświadczeniami.
⬤ Silny rozwój postaci i żywe portrety rodziny, przyjaciół i życia w teatrze.
⬤ Niektórzy czytelnicy spodziewali się większego skupienia na zmaganiach autorki z nadwagą w oparciu o tytuł, ale czuli, że zajęło to tylne miejsce w stosunku do innych historii życiowych.
⬤ Pamiętnik może nie pasować do tradycyjnej narracji, której niektórzy oczekują od historii osobistej transformacji.
(na podstawie 10 opinii czytelników)
Forever the Fat Kid: How I Survived Dysfunction, Depression and Life in the Theater
Michael Boyd dorastał w latach 60. w New Jersey - jako otyły, nieśmiały dzieciak, który nie mógł znaleźć swojego miejsca.
Nie interesowały go te same rzeczy, co inne dzieci z sąsiedztwa. Trudno mu było nawiązywać przyjaźnie, a w najlepszym razie był uważany za niepopularnego. Czuł się inny, ponieważ "był" inny.
Zrozumienie tego zajęło mu dużo czasu.
"Forever the Fat Kid" nie jest wstrząsającą podróżą od grubasa do fantasty. To trudna historia czarnoskórego młodzieńca zmagającego się ze swoją tożsamością seksualną, jednocześnie walcząc o rozwój w burzliwych amerykańskich latach 60-tych.
Historia Boyda prowadzi go z Jersey na scenę Broadwayu, do głównych europejskich miast, a nawet w głąb depresji... ale w końcu znajduje nadzieję. Odnajduje to, kim miał być.
Michael Boyd potrzebował lat, aby znaleźć drogę od grubego do szczupłego, nieśmiałego do towarzyskiego i niepopularnego do podziwianego. Ale w końcu odnalazł swoją drogę, z pomocą swojej sztuki. Trudno byłoby wyobrazić sobie grubego dzieciaka z lat 60.
rządzącego sceną w Apollo Theater wiele lat później, ale tak się stało. Dzięki tym doświadczeniom Boyd odkrył, że dojrzewanie, coming out i pogodzenie się z własnym życiem to niekończący się proces.
