Na świętej ziemi: Duch miejsca w literaturze północno-zachodniego Pacyfiku

Opinie czytelników

Książka otrzymała mieszane recenzje, z których niektórzy chwalą jej głęboki związek z naturą i północno-zachodnim Pacyfikiem, podczas gdy inni krytykują jej traktowanie narracji historycznych, szczególnie w odniesieniu do Mowy Wodza Seattle.

Książka opisywana jest jako arcydzieło, które wyraża duchowe połączenie z naturą. Recenzenci doceniają zrozumienie przez autora ziemi jako świętości, a nie zwykłego towaru i chwalą artystyczne i przemyślane podejście do tematów środowiskowych.

Krytycy twierdzą, że książka utrwala nieścisłości związane z autentycznością Mowy Wodza Seattle, sugerując, że zawiera ona upiększenia i przeinaczenia. Wzywa się również do bardziej dojrzałej oceny zarówno rdzennych Amerykanów, jak i białych kultur bez uprzedzeń.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

On Sacred Ground: The Spirit of Place in Pacific Northwest Literature

Zawartość książki:

On Sacred Ground bada literaturę Północnego Zachodu, obszaru rozciągającego się od Oceanu Spokojnego do Gór Skalistych i od czterdziestego dziewiątego równoleżnika do gór Siskiyou. Północny zachód wykazuje zadziwiającą różnorodność geograficzną, a jednak cały bioregion łączy podobieństwo klimatu, flory i fauny.

Dla Nicholasa O'Connella wpływ natury na codzienne życie na północnym zachodzie przekłada się na literaturę tego regionu. Chociaż pisarze z północnego zachodu poruszają wiele tematów, relacja między ludźmi a miejscem okazuje się dominująca, i to od czasu, gdy pierwsze plemiona zasiedliły ten region i zaczęły opowiadać o nim historie tysiące lat temu. Rzeczywiście, jest to wspólny wątek łączący Wodza Seattle z Theodorem Roethke, Narscissę Whitman z Ursulą K. Le Guin, Joaquina Millera z Ivanem Doigiem, Marilynne Robinson z Jackiem Londonem, Betty MacDonald z Garym Snyderem.

Śledząc historię dzieł literackich północno-zachodniego Pacyfiku - od mitów rdzennych Amerykanów po relacje odkrywców i osadników, wylewność romantyków, ostro zarysowane historie realistów, mistyczne wizje północno-zachodnich poetów i współczesną eksplozję północno-zachodniej poezji i prozy - O'Connell pokazuje, że najważniejszym wkładem pisarzy z północnego zachodu w literaturę amerykańską jest ich artykulacja bardziej duchowego związku człowieka z krajobrazem. Pisarze i gawędziarze z północno-zachodniego Pacyfiku postrzegają północny zachód nie tylko jako źródło materialnego bogactwa, ale także jako duchową ojczyznę, miejsce do prowadzenia bogatego i satysfakcjonującego życia w całym kontekście stworzenia. I tak jak relacja między ludźmi a miejscem służy jako cecha jednocząca literaturę północno-zachodnią, tak też sama literatura posiada być może wyjątkową zdolność przekształcania krajobrazu w święte miejsce.