Ocena:
Książka oferuje wnikliwe spojrzenie na historię wojskowości Europy Wschodniej w okresie od końca XV do początku XVII wieku, koncentrując się na księstwie Siedmiogrodu pośród walk o władzę różnych imperiów. Chociaż dostarcza cennych informacji i dokładnych badań, może stanowić wyzwanie dla zwykłych czytelników ze względu na swój akademicki ton i złożoność.
Zalety:⬤ Interesujący temat, który nie jest dobrze znany w Europie Zachodniej
⬤ dobrze zbadany z odniesieniami do lokalnych źródeł
⬤ dobra grafika w stylu publikacji Osprey
⬤ zapewnia inne spojrzenie na narrację osmańsko-habsburską.
⬤ Napisana z myślą o odbiorcach akademickich, przez co trudniejsza w odbiorze dla zwykłych czytelników
⬤ opisy mogą być zbyt krótkie
⬤ zawiera mniej lokalnych rodzajów wojsk na ilustracjach
⬤ może być trudna do śledzenia ze względu na szybkie zmiany władców i nieznane terminy.
(na podstawie 1 opinii czytelników)
On the Borderlands of Great Empires: Transylvanian Armies 1541-1613
W 1526 r. armia królestwa węgierskiego została solidnie pokonana przez armię sułtana osmańskiego, Sulejmana Wspaniałego, w bitwie pod Moh cs. W następnych dziesięcioleciach ziemie, które kiedyś były częścią Korony Węgierskiej, zostały podzielone. Na wschodniej połowie dawnego królestwa węgierskiego narodziło się nowe państwo, Księstwo Siedmiogrodu. Przez półtora wieku (1541-1691) Transylwania była odrębnym państwem na mapach Europy i odgrywała ważną rolę militarną i strategiczną w walce między Osmanami a Habsburgami w Europie Środkowej i Południowo-Wschodniej.
Książka ta śledzi wysiłki władców Siedmiogrodu w zakresie organizacji i obrony nowego państwa w ciągu pierwszych siedmiu dekad jego istnienia (1541-1613). Armia, którą dysponowali, odziedziczyła zasadniczo średniowieczną strukturę, która odzwierciedlała skład społeczny regionu. Większość armii składała się z tak zwanych chorągwi hrabiowskich (szlacheckich i poborowych chłopów z ich majątków), Sz kely levies (oddziałów rekrutowanych w okręgach południowo-wschodniej Transylwanii) oraz oddziałów dostarczanych przez okręgi saskie z wysoko zurbanizowanych południowych części Siedmiogrodu. Ponadto armia siedmiogrodzka posiadała również kilka grup zawodowych żołnierzy, którzy pełnili stałą lub półstałą służbę wojskową: gwardię dworską (aule milites), garnizony głównych fortyfikacji skoncentrowanych na zachodniej granicy księstwa oraz inne grupy, które pełniły służbę wojskową w zamian za zwolnienia podatkowe, takie jak strzelcy (pixidari, puș.
Caș.
I, pusk sok) i gwardziści (darabontok, darabanț.
I).
Ostatni rozdział książki koncentruje się na głównych kampaniach wojskowych, w których brała udział armia siedmiogrodzka (wyprawa Giovanniego Battisty Castaldo w Siedmiogrodzie i regionie Banatu w latach 1551-1553, "wojna o twierdzę" w latach 1552-1571, długa wojna turecka w latach 1591-1606 itp. ), z obszernymi opisami niektórych z najważniejszych bitew i oblężeń.