Opinie czytelników
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Oryginalny tytuł:
At First & Then
Zawartość książki:
Poezja. Studia LGBTQIA. AT FIRST & THEN jest radykalny, piękny i porywający. Debiutancki chapbook poetki Danielle Rose, będący orficzną opowieścią o ciele, które zstępuje, a następnie ponownie się podnosi, przedstawia splecione historie uzależnienia, żalu, traumy i ostatecznie płci - podstawowych elementów osobowości. Poprzez walkę i stratę, wiersze w AT FIRST & THEN postępują jak nieśmiałe duchy uczące się, jak tworzyć język, zbierając rozbieżne elementy siebie w ciepłą spójność, radykalne pozwolenie na siebie.
Rose pisze językiem tęsknoty z zaciekłą ostrością, ale jest to również zbiór o spełnieniu. W obu przypadkach mamy do czynienia z tańcem, a autorka mówi o ruchu przypływów i odpływów oraz o powitaniu boskości. To wiersze przepełnione ruchem, głodem i bolesną, pełną radością. To musi być sposób, w jaki / możemy znieść bycie tak pustymi / abyśmy mogli być tak pełni.
AT FIRST & THEN to opowieść o przemianie, ale nie w sposób, jakiego się od niej oczekuje. Zamiast tego nakreśla rodzaj przejścia wzdłuż równoległych linii płci, uzależnienia, żalu, traumy i zmieniającej się seksualności. Rose zręcznie pisze przez szereg interdyscyplinarnych soczewek - kartografię, gotowanie, filozofię, językoznawstwo, anatomię, ornitologię i wiele innych - w kierunku nowego zrozumienia zmieniającego się ja. Efektem końcowym jest panoramiczny portret podmiotu mówiącego, oddany w szalonej składni i z uderzającą liryczną precyzją. Każdy wiersz jest przesiąknięty stratą i dogłębnie świadomy tego, "jak strata ujawnia nowy język". Strona po stronie, Rose prowadzi czytelnika głębiej w niezbadane i zacienione zakątki tego języka, ale ostrzega nas "że poezja nie jest lekka - i że nie potrzebujemy / innego słowa na pustkę". --torrin a. greathouse.
Danielle Rose jest poetką, która trzyma oko blisko ziemi, na której się wychowaliśmy - blisko kategorii, które nas definiują (i często wypierają). W zakresie, w jakim odzyskuje kobiecość, analogie z natury są wykorzystywane do ujawniania lub obalania ostateczności, jak w przypadku wzorców migracji gołębi żałobnych, "w kierunku lub z dala", nieustannego ruchu. Jak zauważa Rose, narzędzia, którymi dysponujemy, są niewystarczające - mapa ciała sama w sobie jest "przemocą". Nie mogłam odłożyć tej książki i nigdy jej nie zapomnę". --Alina Stefanescu.
