On the Pottlecombe Cornice
Major Mark Hankisson przeszedł na emeryturę do Pottlecombe, maleńkiej wioski rybackiej na wybrzeżu Devon. Dziewiętnasty wiek dobiegł końca, a on wszedł w późny wiek średni, a w okolicy nastąpił znaczący rozwój. Teraz, w eleganckim pasie wzdłuż szczytu wzgórz, które ciągną się wzdłuż wybrzeża w kierunku dużego miasta Twistmouth, rozciąga się piękna nowa biała droga, wzdłuż której można spacerować bez względu na pogodę. Przypomina ona wspaniałości wybrzeża Amalfi i została nazwana na ich cześć "Gzymsem".
Spacerując nową drogą, dostrzega piękną starszą kobietę, która wydaje się cieszyć spacerem tak samo jak on. Często się mijają, ale zgodnie z ówczesnymi zastrzeżeniami i własną powściągliwą naturą, nie rozmawiają i ledwo się do siebie odnoszą. Jest jednak ciekawy i dyskretnie pyta o nią swoją gospodynię. Odkrywa, że nazywa się Agnes Lamb i że opiekuje się przykutą do łóżka starszą siostrą, z którą mieszka w odosobnieniu.
Gdy nadchodzi ich pierwsza zima, tęskni za jej spacerami i dowiaduje się, że siostry wyjechały na sezon do cieplejszych klimatów i wynajęły swój dom. Jego uczucia nasilają się pod jej nieobecność, a kiedy w końcu wraca po długich pięciu miesiącach, przywołuje wystarczającą wolę, by nawiązać niepewny kontakt w kilku słowach, po prostu mimochodem, który ona odwzajemnia. Ale wydaje się równie nieśmiała i niepewna.
Wraz z nadejściem kolejnej zimy Agnes ponownie znika z Gzymsu. Ale tym razem Mark będzie musiał złamać ustalone kody, aby dowiedzieć się dlaczego. To, co odkrywa, łamie mu serce.
On the Pottlecombe Cornice była ostatnią powieścią napisaną przez Howarda Sturgisa i nigdy wcześniej nie została opublikowana w formie książkowej. Ta piękna i elegijna nowela ukazała się pierwotnie w the Fortnightly Review w marcu 1908 roku, cztery lata po publikacji jego arcydzieła Belchamber.
