Na czas jego naturalnego życia

Opinie czytelników

Książka jest fascynującą, ale mroczną eksploracją systemu kolonii karnych w XIX-wiecznej Australii, skupiającą się w szczególności na trudach, z jakimi borykali się skazańcy. Otrzymała ona mieszane recenzje, z których wiele chwali jej historyczne spostrzeżenia i rozwój postaci, podczas gdy inni krytykują jej tempo, elementy fabuły i ciężkie tematy rozpaczy.

Książka jest chwalona za wciągającą fabułę, szczegółowy kontekst historyczny, eksplorację głębokich tematów, takich jak ludzkie cierpienie i odporność, oraz rozwój postaci. Czytelnicy docenili bogate opisy wczesnej Australii i autentyczne przedstawienie systemu karnego. Wielu uznało ją za prowokującą do myślenia i wciągającą, zwłaszcza ci, którzy interesują się historią skazańców w Australii.

Krytycy wskazywali, że historia może być mroczna i przygnębiająca, z dużym naciskiem na niesprawiedliwość i okrucieństwo. Niektórzy uznali głównego bohatera za frustrującego ze względu na jego dumę i powtarzalne podejmowanie decyzji, które doprowadziły do samozniszczenia. Ponadto pojawiły się skargi dotyczące powolnego tempa, wykorzystania nieprawdopodobnych zbiegów okoliczności i problemów z formatem książki, co utrudniało jej czytanie. Kilku czytelników zauważyło, że książka może nie spodobać się wszystkim grupom demograficznym, sugerując, że może być bardziej odpowiednia dla niektórych odbiorców.

(na podstawie 80 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

For the Term of His Natural Life

Zawartość książki:

W bezruchu tropikalnego popołudnia, gdy powietrze było gorące i ciężkie, a niebo bezczelne i bezchmurne, cień Malabaru leżał samotnie na powierzchni błyszczącego morza.

Słońce - które każdego ranka wschodziło po lewej stronie jako płonąca kula, by powoli przesuwać się przez nieznośny błękit, aż po prawej stronie tonęło w ognistej czerwieni w mieszających się chwałach nieba i oceanu - właśnie zniżyło się na tyle, by zajrzeć pod markizę pokrywającą pokład i obudzić młodego mężczyznę w rozebranym mundurze wojskowym, który drzemał na zwoju liny. "Niech to szlag", powiedział, wstając i przeciągając się ze znużonym westchnieniem człowieka, który nie ma nic do roboty, "musiałem zasnąć".

A potem, trzymając się liny, odwrócił się i spojrzał w dół, na talię statku.