Thinking Through Loneliness
"To jest szczególny paradoks samotności: Jestem niewidoczny, ale czuję się obnażony, jak gdyby moje najbardziej wewnętrzne cierpienie było wystawione na widok publiczny, jakbym ujawniał światu wrażliwość, której nie chce widzieć".
Poprzez refleksję nad doświadczeniem samotności poprzez własne życie autora, narracje innych i analizy od Arendt do Berardiego, Thinking Through Loneliness bada dwuznaczności bycia samemu. Stara się przeciwstawić redukcjonistycznym tendencjom obecnych ekspertów ds. samotności, wykraczając poza samotność jako zbiorowy kryzys zdrowotny, aby zastanowić się, co mówi nam o naszej wielkiej potrzebie bycia razem i co się dzieje, gdy nie zaspokajamy tej potrzeby. Nasze potrzeby społeczne są jednak różne; badanie samotności jest badaniem sprzeczności ludzkiej kondycji - jesteśmy samotni i razem, oddzieleni i przywiązani - co rodzi potrzebę indywidualności z jednej strony i intymności z drugiej. Być samotnym to cierpieć z powodu niespełnionego pragnienia bycia blisko innych. Ale możemy również cierpieć z powodu niespełnionego pragnienia bycia oddzielonym od innych.
Diane Enns bada, w jaki sposób samotność może być nieuniknionym wymiarem ludzkiej egzystencji, ale także zbiorowym symptomem porażki społecznej. Samotni nie są winni swojego cierpienia; są świadkami porażki naszego współczesnego świata społecznego, dramatycznie przekształconego w ostatnich dziesięcioleciach przez technologię cyfrową i zmiany w sposobie, w jaki pracujemy, kochamy, towarzysko i żyjemy razem w gospodarstwach domowych, dzielnicach i miastach. Enns twierdzi, że kluczowe jest rozpoznanie warunków strukturalnych - ekonomicznych, politycznych, instytucjonalnych, technologicznych - które powodują izolację, która prowadzi do samotności. Tylko wtedy możemy pracować nad podważeniem tych warunków, zachowując wszystko, co najlepsze w ludzkim życiu społecznym.
