us clumsy gods
Wychodząc od naszej zbiorowej tendencji do wyskakiwania z tej właśnie chwili, wiersze o nas, niezdarnych bogach, sięgają po wiedzę - zarówno osiągalną, jak i nietykalną.
We wspomnieniu/marzeniu Ash Good o tym, gdzie „bylibyśmy dla siebie dobrzy”, naczynia o wyraźnych krawędziach grawitują w kosmos duchów, niebezpieczeństwa, traumy, przyjemności. Głos wyrasta z uziemionego krajobrazu, aby przekroczyć zarówno naturę przestrzeni, jak i czasu, podczas gdy ciało wyczuwa „skórę między wymiarami” zdolną do łączenia przeszłości / przyszłości i zmiany zmęczonych wzorców w ody do tego, co rozległe, połączone, niechlujne, święte i właśnie tutaj.
