Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Równoważąc ciekawość, piękno, zaskoczenie i ciężar śmiertelności, pokrewieństwo tej książki obejmuje wiele: jodłę, sowę, manata i pyłek; słońce, morze, lilię i węża; rodziców poetki, Paula i Grace Whitman; Dobrego Szarego Poetę Whitmana. Każdy wiersz jest świadectwem koncentracji - poetka zaprasza drzewa, by zamieszkały w jej wnętrzu, drzewo rozszerza się, by przyjąć jej ciało.
Niektórzy z krewnych poetki - biblijna Ewa, siostra wody, jezioro, księżyc, codzienne ćmy i wiele innych - mówią same za siebie. To, co przyziemne, nigdy nie jest tylko tym.
W tym pokrewieństwie zwyczajność niesie ze sobą dziką świadomość, mityczną i świętą esencję. Podobnie jak koliber, wiersze te wyciągają - z naszego zbyt ciemnego świata - nić słodyczy i hojności.