Muzyka wiktoriańska: Historia społeczna i kulturowa

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Victorian Music: A social and cultural history

Zawartość książki:

​.

Ta nowa, ważna książka zapewnia błyskotliwy i szczegółowy opis muzyki klasycznej, nowoczesnej i popularnej podczas długiego panowania królowej Wiktorii.

Uzupełnia ona uznaną serię klasycznych opracowań profesora Briggsa, opublikowanych jako Victorian Cities, Victorian People i Victorian Things. Lord Briggs napisał tę pracę wraz ze specjalistką od muzyki Janet Lovegrove.

Podejście jest celowo chronologiczne. Obserwuje scenę muzyczną - zarówno metropolitalną, jak i prowincjonalną - w dwudziestoletnich odstępach. W szczególności pokazuje, jak współcześni postrzegali muzykę w latach 1837, 1857, 1877 i 1897.

Te dwudziestoletnie interwały uwypuklają skalę zmian i równowagę między ciągłością a kontrastami w każdym punkcie historii. Kolejne dekady zostały omówione bardziej skrótowo. Epilog (1901) uzupełnia obraz.

Autorzy prześledzili repertuar opery, muzyki orkiestrowej, chóralnej, kameralnej i popularnej. Pokazują wykonawców, teatry, sale i pokoje. Dostarczają wielu pouczających opowieści o życiu i pracy kompozytorów, pisarzy i krytyków, wydawców, nauczycieli i wykładowców, którzy pragnęli przybliżyć muzykę raczej wielu niż nielicznym.

Londyn był połączony z prowincją katedrą, kościołem lub festiwalem oraz edukacją. Kluczowymi czynnikami było rozpowszechnianie muzyki drukowanej, muzyczna ewangelizacja ruchu śpiewaczego, ogólnokrajowa dystrybucja osiągnięta dzięki kolei oraz wdrożenie krajowego systemu edukacji od 1870 roku. Ważnym elementem w tym wszystkim był wkład miast prowincjonalnych w "postęp", najczęściej poprzez mnożenie się festiwali.

Nie mniej ważne były wysiłki angielskich muzyków, kompozytorów, wykonawców i nauczycieli, aby osiągnąć status w kraju, w którym istniała silna obecność amatorów.

Istniała również presja z dołu, a także różnica - często obojętność - w roli i interesach władz lokalnych i krajowych. Prześledzono jednak dynamiczne kroki podjęte w celu założenia nowoczesnych instytucji muzycznych. Dokonuje się porównań (podobnie jak wiktorianie) między angielskimi i zagranicznymi wykonawcami i kompozytorami, "gigantami" przeszłości i teraźniejszości. Ostatnie rozdziały pokazują zerwanie, nigdy całkowite, z "obcą dominacją" i identyfikację angielskiego muzycznego "renesansu".

Książka jest dobrze ilustrowana. Zdjęcia te dopełniają przytłaczającego wrażenia epoki tętniącej energią i ambicją, w muzyce, jak i we wszystkim innym. Epoka ta położyła podwaliny pod muzyczne dziedzictwo i standardy, którymi cieszymy się dzisiaj.