Muzyka w ciemności

Opinie czytelników

Music in Darkness autorstwa Exony Moll to urzekająca powieść, która bada przeplatające się życia dwojga bohaterów, Lucy i Eldritcha, którzy rozwijają głęboką romantyczną relację pośród tematów tajemnicy, miłości i odrzucenia społecznego z powodu wyglądu fizycznego. W trakcie komunikacji i ostatecznego wspólnego zamieszkania bohaterowie zmagają się z trudnościami i uczą się widzieć poza powierzchownymi osądami, ostatecznie prezentując ciepłe przesłanie o prawdziwej miłości.

Powieść zawiera wciągające i dobrze rozwinięte postacie, wyjątkową fabułę, która równoważy tajemnicę i romans, oraz szczery temat, który zachęca do empatii i zrozumienia w odniesieniu do fizycznych deformacji i uprzedzeń społecznych. Czytelnicy doceniają trzymającą w napięciu fabułę, zrozumiałe dialogi i emocjonalną głębię przekazaną w zwięzłym formacie. Styl pisania jest chwalony za przystępność i bogate słownictwo, dzięki czemu jest to fascynująca lektura odpowiednia dla szerokiego grona odbiorców.

Niektórzy czytelnicy uważali, że rozwój postaci, szczególnie Lucy, mógłby być głębszy, ponieważ aspekty jej pochodzenia pozostawały niejasne. Niektórzy stwierdzili, że przewidywalność historii w niektórych obszarach, szczególnie w jej środkowej części, umniejszała ogólne wrażenia z lektury. Dodatkowo, podczas gdy tempo akcji jest ogólnie postrzegane jako pozytywny aspekt, niektórzy sugerowali, że zwięzłość noweli sprawiła, że chcieli więcej szczegółów i głębi w historii.

(na podstawie 21 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Music In Darkness

Zawartość książki:

Pospiesznie wróciłem do miejsca, w którym zostawiłem Eldritcha. Grzebał w swojej muzyce, po czym zapytał: „Jaką muzykę znasz?”.

„Przyznałam, że śpiewałam tylko w kościele. Ciężko pracowaliśmy, cieszyliśmy się swoim towarzystwem, a wieczorami wspólnie tworzyliśmy muzykę. Drugą ręką wziął mnie za rękę i poprowadził do innych drzwi, które wychodziły z pokoju muzycznego.

Zatrzymał się przy organach i zapytał: „Grasz na organach?”. „Obawiam się, że nie.

„Nieważne. Ale w życiu Eldritcha była jedna wielka dziura, nie miał muzyki.

Pocałuj mnie i nigdy nie puszczaj”. Biorąc pod uwagę, jak dziwny był wygląd Eldritcha, zadziwiające było to, jak potrafił wtopić się w otoczenie lub po prostu zniknąć.