Muzyka Fredericka Deliusa: Styl, forma i etos

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 3 głosach.

Oryginalny tytuł:

The Music of Frederick Delius: Style, Form and Ethos

Zawartość książki:

Ta książka bada indywidualne podejście Deliusa do gatunku, formy, harmonii, orkiestracji i tekstów literackich, które nadały muzycznemu stylowi kompozytora tak wyjątkowy głos.

Muzyka Fredericka Deliusa (1862-1934) okazała się odporna na analityczne definicje. Podejście Deliusa do gatunku, formy, harmonii, orkiestracji i tekstów literackich jest bardzo indywidualne, by nie powiedzieć ekscentryczne w swoim celowym dążeniu do unikania konformizmu. Rzadko kiedy Delius podąża konwencjonalną linią i chociaż można łatwo wskazać ważne wpływy, większy Gestalt każdego utworu ma składnię i spójność, dla których konwencjonalne metody analityczne są w większości nieodpowiednie. Styl muzyczny Deliusa oparł się również jednemu z najważniejszych narzędzi krytycznych jego epoki muzycznej - tożsamości narodowej. Jego styl nie ma żadnego związku ani z wiktoriańską czy edwardiańską estetyką muzyki brytyjskiej, której przewodzili Parry, Stanford i Elgar przed I wojną światową, ani z bardziej jawnie nacjonalistycznym, zorientowanym na pieśni ludowe pastoralizmem powojennej Wielkiej Brytanii w takich kompozytorach jak Vaughan Williams i Holst. W przeciwieństwie do nich, Delius uznawał się za "bezpaństwowca" i uważał, że jego muzyka nie należy do żadnej narodowej szkoły czy ruchu.

Aby sprawdzić te twierdzenia, książka bada szereg ważnych czynników. Edukację muzyczną Deliusa w Konserwatorium w Lipsku i dzieła, które tam stworzył. Muzyczny głos Deliusa, zwłaszcza jego styl harmoniczny i melodyczny oraz ścisły związek strukturalny między tymi dwoma czynnikami. Książka bada również kwestię Deliusa i "gatunku", w którym badanie formy jest kluczowe, zwłaszcza w operze, poemacie symfonicznym, utworze chóralnym (gdzie słowa są kluczowe dla stworzenia projektu strukturalnego) oraz sonacie i koncercie (do których Delius wniósł własne indywidualne rozwiązanie). Inne istotne czynniki to kosmopolityczne wykorzystanie przez Deliusa tekstów, operowych fabuł i malowniczych impresji, jego związek z pismami Nietzschego i gatunkiem tańca, a także rola jego "wcześniejszych" dzieł (1888-1896), w których można nakreślić przebieg zmian stylistycznych w odniesieniu do wpływów Griega, Sindinga, Florenta Schmitta, Wagnera, Straussa i Debussy'ego.