Ocena:
Recenzje podkreślają wnikliwą eksplorację doświadczeń muzułmańskiej kobiety w Jugosławii Tito, przedstawiając nieporozumienia kulturowe i wpływ nowoczesności na tożsamość osobistą. Czytelnicy uznali, że tekst jest wyrazisty, a poruszane tematy poruszające.
Zalety:⬤ Dobrze napisana i wyrazista
⬤ zapewnia głęboki wgląd w kulturę
⬤ pomaga zrozumieć złożoność życia na Bałkanach
⬤ ważne tematy dotyczące tożsamości i pułapek współczesnego życia
⬤ element autobiograficzny dodaje głębi emocjonalnej
⬤ zachęca do wielokrotnego czytania w celu odkrycia nowych wiadomości.
Może być bardziej odpowiednia dla czytelników zaznajomionych z historią i kulturą Bałkanów; niektórzy czytelnicy mogą uznać, że skupienie się na konkretnych doświadczeniach kulturowych jest mniej przydatne dla szerszego grona odbiorców.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
A Muslim Woman in Tito's Yugoslavia
Munevera Hadzisehovic, urodzona w małym rzecznym miasteczku w głównie muzułmańskiej prowincji Sandzak, dorastała na obszarze wciśniętym między prawosławne regiony Czarnogóry i Serbii, odcięta od innych muzułmanów w Bośni i Hercegowinie. Jej opowieść prowadzi czytelnika od kultury miejskiej wczesnych lat trzydziestych, przez masakry II wojny światowej i represje wczesnego reżimu komunistycznego, aż po rozpad Jugosławii na początku lat dziewięćdziesiątych. Rzuca światło na historię Jugosławii od międzywojennego Królestwa do rozpadu państwa socjalistycznego.
W przejmujących i żywych szczegółach Hadzisehovic maluje obraz nie tylko swojego życia, ale także życia innych muzułmanów, zwłaszcza kobiet, w epoce i obszarze wielkich zmian. Czytelnicy otrzymują pełen miłości, ale dokładny portret muzułmańskich zwyczajów odnoszących się do gospodarstwa domowego, ogrodów, jedzenia i randek - w skrócie codziennego życia.
Hadzisehovic pisze od środka, zaczynając od swoich emocji i doświadczeń, a następnie przechodząc do faktów, które dotyczą osób zainteresowanych tym regionem: roli Ustaszy, Czetników i Niemców w II wojnie światowej, stosunku zdominowanej przez Serbów Jugosławii do muzułmanów oraz tragicznego stanu stosunków etnicznych, które doprowadziły do ponownej wojny w latach 90-tych.
Niektóre z doświadczeń Hadzisehovic i wiele z jej poglądów mogą być kontrowersyjne. Mówi o niechęci muzułmańskich kobiet do porzucenia zasłony, wadach mieszanych małżeństw i problemach powodowanych przez serbskich i chorwackich nacjonalistów. Jej łagodne spojrzenie na włoską okupację wyraźnie kontrastuje z jej obrazem krwiożerczych czetnickich nieregularników. Jej analiza belgradzkich muzułmanów sugeruje, że różnice klasowe były równie ważne jak przynależność religijna. W tej osobistej, ale uniwersalnej historii Hadzisehovic opłakuje utratę dwóch światów - uporządkowanego muzułmańskiego świata jej dzieciństwa i świeckiego, wieloetnicznego świata komunistycznej Jugosławii.