Muzea podczas II wojny światowej: kuratorzy, kultura i zmiany

Oryginalny tytuł:

Museums in the Second World War: Curators, Culture and Change

Zawartość książki:

Badając rolę muzeów, galerii i kuratorów podczas wstrząsów II wojny światowej, książka ta podważa przyjęty pogląd o przerwie w usługach muzealnych podczas konfliktu i bezpośrednio po nim. Zamiast tego argumentuje, że nowe myślenie w latach trzydziestych XX wieku zostało zrealizowane w wielu obiecujących inicjatywach podczas wojny, tylko po to, by zawieść podczas fragmentarycznej powojennej odbudowy.

Opierając się na nowych badaniach, w tym wywiadach z emerytowanymi pracownikami muzeów, listach, pamiętnikach, archiwach muzealnych i dokumentach rządowych, badanie to ujawnia złożony obraz zarówno innowacji, jak i inercji. Wraz z wybuchem wojny cenne przedmioty zostały zmagazynowane, a liczba pracowników zredukowana, ale chociaż wiele muzeów zostało zamkniętych, inne z powodzeniem prowadziły kampanię na rzecz pozostania otwartymi. Zapewniając innowacyjne, nowoczesne wystawy i inicjatywy edukacyjne, stały się one popularnymi i cenionymi miejscami dla publiczności.

Po wojnie muzea powróciły jednak do bardziej tradycyjnego, skoncentrowanego na kolekcjach podejścia i nie udało im się wynegocjować środków publicznych potrzebnych na odbudowę w oparciu o węższe spojrzenie na ich rolę. Dlatego też w dłuższej perspektywie zniszczenia oraz gospodarcze i społeczne konsekwencje konfliktu przyczyniły się do opóźnienia aspiracji do odbudowy aż do lat 60.

XX wieku. Przez ten pryzmat historia muzeum w połowie XX wieku jawi się jako ukształtowana przez skutki wojny, ale w równym stopniu zdeterminowana przez wkład kuratorów, publiczności i państwa.

Muzeum wyłania się zatem nie jako odizolowana instytucja zajmująca się wyłącznie prezentowaniem przeszłości, ale jako produkt zmieniających się konfliktów i kultur w społeczeństwie.