Muzyka jest zdolna do uwalniania emocji i tworzenia wspólnoty, dlatego była wykorzystywana w służbie wielu różnych konstrukcji tożsamości w całej historii muzyki.
Jest to szczególnie prawdziwe w czasach wstrząsów społecznych i kryzysów politycznych. Niniejszy tom rzuca światło na cztery dotychczas mało zbadane okresy w historii muzyki austriackiej: lata 1430/40 jako punkt zwrotny, zmiana i ciągłość w okresie około 1740 roku, muzyczne przejawy rewolucji 1848/49 oraz tożsamość i reprezentacja w muzyce okresu powojennego.
Tom uzupełniają podstawy metodologiczne i esej na temat tożsamości muzyczno-wizerunkowej między Radą Bazylejską a wiedeńską Gemeindebau.