Muerte Con Pingino / Śmierć i pingwin

Opinie czytelników

Książka zebrała mieszane recenzje, a czytelnicy docenili jej oryginalność i wciągający styl, ale stwierdzili, że brakuje jej pewnych obszarów, takich jak spójność i głębia fabuły. Podczas gdy niektórzy chwalą wyjątkowe postacie i zabawną historię, inni uważają, że nie zapewnia ona satysfakcjonującego zakończenia i ogólnej spójności.

⬤ Oryginalna i wciągająca historia
⬤ zapadające w pamięć postacie
⬤ przyjemny styl pisania
⬤ opisana jako dobra i zabawna lektura
⬤ piękne wydanie książki.

⬤ Słabe zakończenie
⬤ brak spójności i głębi
⬤ niektórzy czytelnicy uznali ją za przeciętną
⬤ bohater i tempo historii mogą czasami wydawać się powolne
⬤ nie nadaje się dla wszystkich gustów.

(na podstawie 12 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Muerte Con Pingino / Death and the Penguin

Zawartość książki:

Viktor es un escritor arruinado: est sin blanca, lo ha dejado su novia, tiene fro.

Imaginen si se siente solo que decide adoptar a un pingino. No sabe que este nuevo compaero de piso, Misha, tambin est deprimido: suelta suspiros melanclicos cuando chapotea en la baera de agua helada y se encierra en la habitacin como un adolescente. Ahora Viktor no solo est triste, sino que debe consolar a su amigo. Y adems alimentarlo. Wszystko komplikuje się, gdy wielki peridico prosi o napisanie esejów o postaciach, które już żyją. Wydaje się to łatwym zadaniem. Ale tak nie jest: bohaterowie jego nekrologów zaczynają ginąć w niezwykłych okolicznościach tuż po tym, jak o nich napisze. Misha i Viktor zostają uwięzieni w absurdalnej i brutalnej historii.

ENGLISH DESCRIPTION

Victor jest przygnębiony: rzuciła go kochanka, jego opowiadania są zbyt krótkie, a w jego obskurnym mieszkaniu zgasło światło.

Jego jedynym towarzyszem jest Misza, pingwin, którego uratował z kijowskiego zoo, gdy nie można było już karmić zwierząt. Misza jest niemym świadkiem rozpaczy Wiktora i przyłącza się do jego świętowania - ryby i wódka - kiedy szczęście Wiktora wydaje się odwracać, zleca mu się napisanie nekrologów. Najdziwniejsze jest to, że redaktor chce, aby wybrał osoby, które wciąż żyją, poruszycieli i trzęsących nowym, postkomunistycznym społeczeństwem.