Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka oferuje wciągającą historię skupioną na młodym bohaterze poruszającym złożone kwestie związane z wiarą, tożsamością i osobistymi zmaganiami. Czytelnicy uznali ją za prowokującą do myślenia, wciągającą i dobrze napisaną, z narracją w tempie, która rezonuje w różnych grupach wiekowych i środowiskach.
Zalety:Dobrze napisana, z wciągającą historią, powiązanymi tematami i złożonym rozwojem postaci. Narracja porusza trudne tematy, takie jak rodzina, wiara i podejmowanie decyzji w delikatny sposób. Wielu czytelników doceniło emocjonalną głębię i prowokującą do myślenia naturę książki, podkreślając jej atrakcyjność dla różnych odbiorców.
Wady:Niektórzy czytelnicy uważali, że niektóre postacie, zwłaszcza matka, mogłyby zostać bardziej rozwinięte. Ponadto osoby niezainteresowane tematami wiary lub ciężkimi tematami mogą uznać książkę za mniej wiarygodną.
(na podstawie 8 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Mass: Clean Version
Zawartość książki:
Jak wybrać między wiarą a przyszłością?
Szesnastoletnia Stevie Albie jest osobą religijną, ale nic nie przygotowuje jej na spotkanie z Maryją. Maryi, matki Jezusa. Gdy Stevie przekonuje się, że ma szczególną więź z Bogiem, lekarze odkrywają guza mózgu w jej płacie czołowym, który, jak twierdzą, powoduje halucynacje.
Jej rodzice nalegają na jak najszybsze usunięcie guza, ale Stevie nie jest tego taka pewna. Czując się wyjątkowa po raz pierwszy w życiu, ucieka do sekty religijnej, która jest przekonana, że jej wizje są ich zbawieniem i przysięga ją chronić. Z czasem jednak zaczyna podejrzewać, że mają oni własne plany. Rozdarta, komu zaufać, Stevie zastanawia się, czy będzie musiała wybrać: swoje wizje czy swoją przyszłość?
*Ta wersja jest wolna od wulgaryzmów. *.
Fragment:
Strach i panika, które zaciskały się wokół mojego serca uwalniają się jak palce, jeden po drugim, aż czuję nieważkość w klatce piersiowej. Jest piękniejsza niż pamiętam, jej skóra jest gładka i o kilka odcieni ciemniejsza niż moja. Jej włosy są zazdrośnie idealne, miękkie fale bez ani jednego pasma na swoim miejscu. Tym razem jest sama i cieszę się, że znów jesteśmy tylko ja i ona.
„Co się dzieje? „pytam ją.
Uśmiecha się. „Myślę, że wiesz.”.
