Może Księżyc

Opinie czytelników

Recenzje „Maybe the Moon” podkreślają wciągającą fabułę Armisteada Maupina i dobrze rozwinięte postacie, szczególnie skupiając się na wyjątkowej i humorystycznej podróży głównej bohaterki, Cadence Roth. Podczas gdy wielu czytelników uznało książkę za wciągającą i bogatą w osobowości, niektórzy zauważyli problemy z tempem i poczucie dyskomfortu z przedstawionymi tematami.

Silny rozwój postaci, wciągająca i humorystyczna fabuła, powiązane tematy różnic i walki, dziwaczne i interesujące postacie, dobrze napisana narracja, niektórym czytelnikom trudno było ją odłożyć.

Powolne tempo na początku, niektórzy uznali zakończenie za pośpieszne, niewygodne tematy dotyczące życia głównego bohatera, mieszane uczucia co do moralnych podtekstów i poczucie podglądactwa dla niektórych czytelników.

(na podstawie 58 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Maybe the Moon

Zawartość książki:

Maybe the Moon, pierwsza powieść Armisteada Maupina od czasu zakończenia jego bestsellerowej serii Tales of the City, to zuchwale oryginalna kronika Cadence Roth - hollywoodzkiej aktorki, piosenkarki, obrazoburczyni i byłej rekordzistki Księgi Guinessa jako najkrótszej kobiety na świecie.

Mierząca zaledwie 31 centymetrów wzrostu Cady jest prawdziwą ocalałą w mieście, w którym - jak sama mówi - "można umrzeć z zachęty". Jej wczesna główna rola jako sympatycznego elfa w niezwykle popularnym amerykańskim filmie okazała się wielkim rozczarowaniem, ponieważ widzowie nigdy nie zobaczyli twarzy za dusznym gumowym kombinezonem, który musiała nosić. Teraz, po dekadzie pustych obietnic ze strony branży, jest zredukowana do występów na przyjęciach urodzinowych i bat micwach, czekając na cud, który w końcu uczyni ją gwiazdą.

W serii zabawnych wpisów do dziennika Maupin śledzi losy swojej rezolutnej bohaterki na szafranowym pustkowiu Los Angeles - od jej zbyt częstych spotkań z agentami i potentatami studyjnymi po regularne wstrząsające spotkania z małymi dziećmi, dużymi psami i ludzką ignorancją. Pewnego dnia w życie Cady wkracza pulchny pianista, wyzwalając w niej nowe emocje, a ona sama postanawia zaryzykować, strzelając do księżyca z planem tak odważnym i śmiałym, że po prostu może się udać. Jej wspólnikiem w tym przedsięwzięciu jest jej najlepszy przyjaciel, Jeff, kelner gej, który postrzega walkę Cady o widoczność jako naturalne przedłużenie własnej wojny z hollywoodzką szafą.

Równie przejrzysty, co uroczy, Maybe the Moon to współczesna przypowieść o mitologii kina i żniwach, jakie zbiera ona od jej uczestników po obu stronach ekranu. Jest to dzieło, które mówi o odporności ludzkiego ducha z perspektywy rzadko spotykanej w literaturze.