Opinie czytelników
Podsumowanie:Biografia Mozarta autorstwa Jana Swafforda to kompleksowa i wciągająca eksploracja życia i twórczości kompozytora, szczegółowo opisująca zarówno jego osobiste doświadczenia, jak i wkład muzyczny. Chociaż książka jest bogata w informacje i dobrze napisana, jej obszerna analiza kompozycji Mozarta może przytłoczyć czytelników bardziej zainteresowanych jego biografią niż muzyką.
Zalety:Szczegółowy, dobrze zbadany, wciągający styl pisania, rozwiewa mity na temat Mozarta, zawiera osobiste spostrzeżenia i zapewnia historyczny kontekst jego życia i muzyki, dostępny zarówno dla miłośników muzyki, jak i osób mniej zaznajomionych z muzyką klasyczną.
Wady:Niezwykle szczegółowa analiza muzyczna może być nadmierna dla niektórych czytelników, mała czcionka może być trudna do odczytania, a równowaga między treścią biograficzną a analizą muzyczną może nie zadowolić tych, którzy szukają głębszego skupienia się na życiu osobistym Mozarta.
(na podstawie 67 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Mozart: The Reign of Love
Zawartość książki:
Teraz w miękkiej oprawie: ostateczna biografia jednego z najbardziej chwalonych geniuszy muzycznych w historii, Wolfganga Amadeusza Mozarta, autorstwa uznanego kompozytora i biografa Jana Swafforda.
Już od najmłodszych lat było oczywiste, że niezwykła wyobraźnia Wolfganga Mozarta działała w każdym kierunku. Nienawidził nudy i bezczynności, a przez całe życie reagował na te zagrożenia repertuarem antidotum psychicznego i fizycznego. Niezależnie od tego, czy był wściekle obsceniczny, czy nie, Mozart zawsze był przezabawny. Podchodził do każdego elementu swojego życia, a być może przede wszystkim do życia towarzyskiego, z ogromnym entuzjazmem. Krąg jego przyjaciół i mecenasów był szeroki i obejmował każdego, kto zaspokajał jego bezgraniczny apetyt na muzykę i wszystko, co przyjemne i zabawne.
Mozart był znany jako niewytłumaczalna siła natury, która potrafiła wznieść się od świetlistej improwizacji na klawiaturze do skoku na meble. Wiecznie bębnił w przedmioty, stukał nogami, paplał, ale potrafił chwycić cię za rękę i spojrzeć na ciebie głębokim, poszukującym i melancholijnym spojrzeniem swoich niebieskich oczu. Nawet w towarzystwie często można było wyczuć, że Mozart jest nieobecny. To było tak, jakby żył jednocześnie na scenie i poza nią, był postacią w tragikomedii życia, ale także poza nią, obserwując, studiując, zbierając materiał do swojej sztuki.
Podobnie jak biografie Jana Swafforda Beethovena i Johannesa Brahmsa, Mozart jest kompletną ekshumacją geniusza w jego życiu i naszym: człowieka, który wzbogaci świat swoim talentem przez następne stulecia i który niezmiernie ukształtuje muzykę klasyczną. Jak pokazuje Swafford, prawie niemożliwe jest zrozumienie początków muzyki klasycznej i jej ewolucji, a także okresu baroku, bez studiowania samego człowieka.
