Mówili, że będzie fajnie: Rasa, życie na kampusie i dorastanie

Opinie czytelników

Książka jest mocnym pamiętnikiem, który porusza kwestie rasizmu i seksizmu w środowisku akademickim, szczególnie z perspektywy czarnoskórej kobiety uczęszczającej na kanadyjski uniwersytet. Jest chwalona za poruszającą, osobistą narrację i treści informacyjne dotyczące doświadczeń studentów BIPOC w środowisku akademickim.

Dobrze napisany i wciągający pamiętnik jest opisywany jako poruszający i pouczający. Rzuca światło na ważne kwestie związane z rasizmem i seksizmem w życiu uniwersyteckim, rezonując z czytelnikami i skłaniając do refleksji na temat integracji i przywilejów. Czytelnicy chwalą autorkę za jej odwagę i osobiste opowiadanie historii, dzięki czemu jest to wysoce zalecane zarówno dla nauczycieli, jak i studentów.

Niektórzy mogą uznać temat za emocjonalnie ciężki i wymagający, ponieważ konfrontuje się on z kwestiami systemowymi w środowisku akademickim. W recenzjach nie ma żadnych konkretnych minusów, ale czytelnicy mogą być przygotowani na trudne realia.

(na podstawie 12 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

They Said This Would Be Fun: Race, Campus Life, and Growing Up

Zawartość książki:

KRAJOWY BESTSELLER.

Mocny, poruszający pamiętnik o tym, jak to jest być kolorowym studentem na przeważnie białym kampusie.

Eternity Martis, inteligentna dziewczyna z Toronto, była podekscytowana przeprowadzką na Western University w celu uzyskania tytułu licencjata. Ale jako jedna z niewielu czarnoskórych studentów, szybko odkryła, że doświadczenia kampusu, które widziała w filmach, były o wiele bardziej złożone w rzeczywistości. W ciągu następnych czterech lat Eternity dowiedziała się więcej o tym, co ktoś taki jak ona wywołuje w innych ludziach, niż o sobie samej. Na imprezach była konfrontowana z białymi studentami w czarnym stroju, radziła sobie z byciem jedyną kolorową osobą w klasie i była symbolizowana przez swoich romantycznych partnerów. Słyszała obelgi na tle rasowym w barach, na ulicy i podczas wykładów. I zebrała etykietki, o które nigdy nie prosiła: Ofiara przemocy. Żeton. Zła feministka. Ale po ukończeniu studiów odnalazła niezachwiane poczucie własnej wartości - i sieć wsparcia innych kolorowych kobiet.

Wykorzystując swoje wielokrotnie nagradzane umiejętności reporterskie, Eternity łączy własne doświadczenia z systemowymi kwestiami nękającymi dziś studentów. To pamiętnik bólu, ale także odporności.