To Speak and Be Heard: Seeking Good Government in Uganda, Ca. 1500-2015
Historia praktyki politycznej, dzięki której mieszkańcy Afryki Wschodniej od 500 lat starają się tworzyć spokojne, harmonijne państwa.
"Mówić i być słyszanym" to unikalne ugandyjskie podejście do rządzenia, które łączy władzę z grupami ludzi, którzy aktywnie demonstrują swoją zgodę zarówno poprzez swoją fizyczną obecność, jak i poprzez niezbędne dary w postaci towarów i pracy. W przeciwieństwie do demokracji parlamentarnej, system ugandyjski wymaga poziomu aktywnego zaangażowania znacznie wyższego niż zwykłe oddanie głosu w okresowych wyborach.
Te strategie polityczne - zgromadzenie, zgoda i potężne dary - można prześledzić od czasów przed pojawieniem się władzy królewskiej w Afryce Wschodniej (ok. 1500 r.) poprzez zniewolenie, interwencję kolonialną i protest antykolonialny. Pojawiają się w przemocy lat Idi Amina i są obecne, czasem w dysfunkcjonalny sposób, w polityce postkolonialnej. Ugandyjczycy nalegali na konieczność wielu głosów przyczyniających się do i potwierdzających władzę, a obywatele nadal wierzyli w te zasady, nawet gdy ingerencja kolonialna sprawiła, że dobre zarządzanie poprzez budowanie relacji było prawie niemożliwe.
Dzięki skrupulatnym badaniom Holly Hanson opowiada historię regionu, która różni się od powszechnie przyjętych poglądów. W przeciwieństwie do ugruntowanego poglądu, że kolonialna manipulacja plemionami Ugandy sprawiła, że upadek państwa był nieunikniony, Hanson argumentuje, że postkolonialni Ugandyjczycy mieli zdolność do uruchomienia zjednoczonego, funkcjonalnego państwa narodowego i mogliby to zrobić, gdyby przywódcy Bugandy, Wielkiej Brytanii i pierwszych rządów Ugandy dokonali innych wyborów.
