Hate Speech: Linguistic Perspectives
Mowa nienawiści była szeroko badana przez takie dyscypliny jak psychologia społeczna, socjologia, historia, polityka i prawo.
Niektóre istotne obszary badań dotyczyły pochodzenia mowy nienawiści w dawnych i współczesnych społeczeństwach na całym świecie; sposobu, w jaki mowa nienawiści toruje drogę szkodliwym ruchom społecznym; społecznie destrukcyjnej siły propagandy; oraz reakcji prawnych na mowę nienawiści. Po przejrzeniu literatury wyróżnia się jedna główna słabość: mowa nienawiści, przestępstwo popełniane głównie przez złośliwe i szkodliwe użycie języka, nie ma znaczących badań w dziedzinie językoznawstwa.
W przeszłości teorie pragmatyczne miały tendencję do traktowania języka jako działania opartego na współpracy, nastawionego na wzajemne, uprzejme zrozumienie. W wyniku tego wyidealizowanego poglądu na język, negatywne rodzaje dyskursu, takie jak nękanie, zniesławienie, mowa nienawiści itp. zostały pominięte jako obiekty badań lingwistycznych.
Ponieważ są one sprzeczne z normami społecznymi, moralnymi i prawnymi, wielu językoznawców niesłusznie przedstawiało te akty niewłaściwej komunikacji jako niezwykłe, anomalne lub dewiacyjne, podczas gdy w rzeczywistości są one zwyczajne i powszechne we współczesnych społeczeństwach na całym świecie. Książka analizuje wyzwania, z jakimi muszą zmierzyć się prawnicy i lingwiści, gdy mają do czynienia z mową nienawiści, zwłaszcza wraz z pojawieniem się nowych technologii i sieci społecznościowych, i przyjmuje perspektywę lingwistyczną, koncentrując się na wiedzy, którą lingwiści mogą dostarczyć, aby nękanie było możliwe do podjęcia.
