Bridge at the End of the World
Zdobywca nagrody Blue Light Book Award 2023 Most na końcu świata, nowe i wybrane wiersze uzupełnia 30-letni aktywizm Scotta T. Starbucka i jego kreatywne nauczanie pisania, w tym jego Trees, Fish, and Dreams Climateblog z czytelnikami w 110 krajach oraz warsztaty ekopoezji w ciągu ostatnich czterech lat w Scripps Institution of Oceanography w UC San Diego Masters of Advanced Studies Program in Climate Science and Policy. Ta książka zawiera nowe prace na temat kryzysu klimatycznego i łączy najlepsze wiersze z czterech książek o tematyce klimatycznej, Industrial Oz (Fomite, 2015), Hawk on Wire (Fomite, 2017) (wybór redakcji z lipca 2017 r. na Newpages.com i wybrany spośród ponad 1500 książek jako finalista Montaigne 2018 w Eric Hoffer Awards), Carbonfish Blues (Fomite, 2018) i Between River & Street (MoonPath Press, 2021). Nowe rekomendacje pochodzą od poetki ze stanu Waszyngton, Laureate Rena Priest, oraz pisarzy Jerry'ego Martiena, Michaela Springa i Diane Frank. Inni popierający to czołowy aktywista Bill McKibben, starszy naukowiec w IPAC Caltech Yun Wang, redaktor naczelny Terrain.org Simmons B. Buntin oraz poeci Henry Hughes, Craig Santos Perez, Thomas Rain Crowe, Sandra Alcosser, John Shoptaw, Daniela Gioseffi, John Keeble, Eric Magrane, Teresa Mei Chuc, Prartho Sereno, Gail Entrekin, Anne Elvey, Marybeth Holleman, Ken Waldman, Bill Siverly, Florence Sage, Daniel Hudon i Nancy Cook.
Shoptaw, wykładowca poezji na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley, napisał: "Ekolodzy odczytują oznaki niezrównoważonego rozwoju, poeci dają im głos, żaden bardziej przekonująco niż Starbuck", a Michael Potts z Uniwersytetu Południowej Australii napisał w recenzji z 2017 roku w Plumwood Mountain Journal: "Starbuck zmusza czytelnika do zastanowienia się nie tylko nad samymi zmianami klimatycznymi, ale także nad tym, jak głęboko ideologia i symbolika są zakorzenione w funkcjonowaniu zachodniego społeczeństwa i jak bezmyślna akceptacja ich doprowadziła do świata, w którym pieniądze są cyfrowe. Cyfry na ekranie nie są już połączone z żadną realną lub fizyczną rzeczą, ale wystarczą, abyśmy zgodzili się i wzięli udział w ciągłym gwałcie na planecie (.... ) Starbuck próbuje przeciąć (to) w tych wierszach ". Vivian Hansen z University of Calgary napisała w recenzji z 2019 roku w The Goose (oficjalna publikacja ALECC, Stowarzyszenia na rzecz Literatury, Środowiska i Kultury w Kanadzie): "Styl Starbucka spogląda na zewnątrz z jego ugruntowanej pozycji rybaka. (....) Wzywa do ludzkiego oddania dzikiej przyrodzie i zmianom klimatycznym, oddania, które przechwytuje myśliwego i kieruje się w stronę proroctwa i obietnicy nowej wizji". Bryan R.
Monte napisał o wierszach Starbucka w recenzji z 2017 roku w Amsterdam Quarterly: "(Są) takie, jakich świat potrzebuje, by ocalić planetę przed powszechnym, trwałym zniszczeniem ekologicznym. (....) (To) potężna poezja (...) warta przeczytania i omówienia - zwłaszcza w programach pisarskich.".