Most do domu: Kawałek Baltimore

Opinie czytelników

Książka „A Bridge to Home” autorstwa L.J. Hippler to dobrze napisana i wciągająca powieść, która śledzi losy Michelle Miller Ibanez podczas jej rodzinnych zobowiązań i trudnej kampanii politycznej do senatu Maryland. Historia przeplata jej osobiste zmagania z pasją do ratowania zatoki Chesapeake, z głębokim rozwojem postaci i ciekawymi wątkami pobocznymi.

Powieść jest chwalona za wciągający styl pisania, dobrze rozwinięte postacie i opisowe sceny. Recenzenci docenili zawiłą fabułę i umiejętność przeniesienia czytelników do Baltimore. Powieść skutecznie łączy w sobie wątki rodzinne, polityczne i środowiskowe, dzięki czemu jest wciągającą lekturą.

W recenzjach nie wymieniono znaczących wad, ale niektórzy mogą uznać za konieczne przeczytanie wcześniejszych powieści z serii, aby w pełni docenić dynamikę postaci.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

A Bridge to Home: A Piece of Baltimore

Zawartość książki:

Spojrzałem na nią po raz pierwszy, zobaczyłem ją od razu, tamtego ranka. Oboje widzieliśmy tę fizyczną kobietę, która wydawała się tak dobrze czuć w lobby Lorda Baltimore, krótkie brunetkowe włosy ledwo całujące kołnierzyk jej białej jedwabnej bluzki, długie, skrzyżowane nogi i obcas Armaniego, dyndający jak zielona bombka z jej stukającego palca, gdy szukała w telefonie.

Autentyczna, z jakiegoś powodu to angielskie słowo rozbłysło w mojej głowie jak neonowy billboard w Tokio. Była prawdziwa, najrzadsza z rzeczy, autentyczna kobieta. Chcę, nie muszę, opowiedzieć jej historię.

Opowiem ją na podstawie własnych wspomnień, rozmów z ludźmi z jej otoczenia i przyznam, plotek.

Niektórych rzeczy, które tu opowiem, nie mógłbym legalnie przysiąc. Ale to nie jest sąd; to tylko ja opowiadam ci o niej.

Jeśli czasami zastanawiasz się, skąd wiem o niektórych wydarzeniach, które opisuję, to nie wiem. Ale poznałem tę kobietę, ludzi wokół niej i ich wszechświat. Tak więc moje wyobrażenia o niewidzialnych wydarzeniach są tak dokładne, jak to tylko możliwe.

Wiedziałem już, że musi ją mieć. Taki już był. Dwa dni spędzone z panem Starkiem wystarczyły, by wiedzieć o nim wszystko.

"Pani Ibanez? Cześć. Robert Stark." Szedł naprzód, podchodząc bliżej niż musiał.

Długa prawa ręka na końcu tego długiego ramienia wystrzeliła i zatrzymała się przed nią, sztywna, jak ostrze piły przymocowane do ramienia mechanicznego człowieka. "Przepraszam za spóźnienie. To mój asystent, Mr.

Faung." Na szczęście pamiętał pana Faunga.

Czasami mówił do mnie Faung, jakby przedstawiał swojego żółwia. Ale ta autentyczna kobieta skinęła mi głową z uśmiechem, który zawstydziłby przysłowiową Monę Lisę, a ja nie miałem nic przeciwko temu, co będzie dalej. Byłem już do jej usług, a nie jego.