Moscow Conceptualism, 1975-1985: Words, Deeds, Legacies
Jako ostatnie pokolenie podziemnych artystów w Związku Radzieckim i pierwsze na postsowieckiej scenie, moskiewscy konceptualiści zapewniają unikalny punkt widzenia na rozpad ZSRR, zmieniającą się rolę nieoficjalnej sztuki w represyjnym państwie i początek nowego porządku świata zarówno w sztuce, jak i polityce. Oferując kontrnarrację do tradycji socrealizmu, która dominuje w historii sztuki radzieckiej, książka ta zapewnia wgląd w produkcję i aktywizm eksperymentalnych artystów, którzy pracowali w Moskwie w tym przełomowym momencie w historii Rosji.
Opierając się na szeroko zakrojonych oryginalnych badaniach i pogłębionych wywiadach z oryginalnymi artystami, Nicholas pokazuje, jak praca tych radykalnych, niekonwencjonalnych artystów stanowiła wyzwanie dla władz radzieckich, oficjalnej doktryny, a nawet innych kolegów z nonkonformistycznego świata sztuki. Buntowali się przeciwko politycznym i artystycznym ograniczeniom, przekształcając codzienne teksty i zaangażowane występy w potężne deklaracje twórczej niezależności i nieskrępowanej wyobraźni.
W przeciwieństwie do wielu swoich kolegów dysydentów, artyści ci odrzucili elitarne wyobrażenia o sztuce dla sztuki na rzecz bardziej otwartego, demokratycznego i ciągłego dialogu na temat codziennych trosk. Ich poczucie humoru, skupienie się na prawdziwym znaczeniu słów i nacisk na znaczenie szerokiego uczestnictwa w tworzeniu sztuki sprawiają, że artyści ci są ważnymi modelami dla wyzwań naszych czasów. Moskiewski konceptualizm, kluczowy łącznik między rewolucyjną awangardą a współczesną sztuką protestu, oferuje lekcje dla aktywistów znajdujących się pod presją autorytarnych reżimów na całym świecie.
Podkreślając znaczenie śmiechu, wyobraźni i bezpośredniego zaangażowania codziennych obywateli, książka ta przedstawia fascynujące dowody na znaczenie indywidualnego protestu i pokazuje, że sztuka zaangażowana społecznie może być potężną bronią do zmiany w budowaniu lepszego świata.