W najbardziej definitywnym jak dotąd zbiorze poezji Jessie Carty, poetka bada tożsamość poprzez zabawne zestawienie pamięci i fantazji.
Jak mówi Collin Kelley: "Wiersze w Morph są fragmentaryczne, delikatne i przejmujące, ponieważ Jessie Carty bada często intensywną potrzebę osobistej transformacji. Gdybyśmy mogli stać się kimś - lub czymś - innym, czy uczyniłoby to nasz los w życiu lepszym czy gorszym? "
