Ocena:

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Po ostatniej epoce lodowcowej mezolityczni myśliwi osiedlili się nad jeziorem w dolinie w dzisiejszej zachodniej Walii. Odkryli tam Ducha Natury, który przez lata czuwał nad nimi i obserwował ich rozwój.
Obserwowała ich potomków w czasach neolitu, gdy budowali coś, co dziś nazywane jest henge i powoli stawali się społecznością rolniczą. Obserwowała ich, gdy wkraczali w epokę brązu i musieli bronić swojej ziemi i rozprzestrzeniać się na cały świat. Obserwowała, jak Celtowie przybyli wraz z epoką żelaza i stali się jednym ludem.
Z czasem poznała wielu przyjaciół, a ponieważ oni byli śmiertelnikami, a ona nie, opłakiwała ich odejście. Czasami zbytnio zbliżała się do ludzi, być może ingerowała trochę za bardzo.
W ludzkiej postaci musiała zmagać się z uczuciami, z którymi nigdy tak naprawdę się nie pogodziła, prawie stając się człowiekiem z powodu źle ulokowanej miłości. Jednak w końcu odnalazła zadowolenie, a gdy ludzkość zaczęła odchodzić od wiary w Duchy Natury, była gotowa zniknąć.
Jest to opowieść o rozwoju ludzi w różnych epokach prehistorii, opowieść o Duchu Natury uwięzionym między dwoma światami i o tym, jak się odnalazł, opowieść o miłości i stracie, konflikcie i pokoju. Historia magii, która przypomina nam o tym, czego dziś potrzebujemy, potrzebujemy jej rodzaju.