Prace Moniki Bonvicini prowadzą nieustanny dialog między ciałami a architekturą. Często Bonvicini erotyzuje i/lub psychologizuje tę relację poprzez rzeźby, instalacje i prace wideo, w których ludzie zanurzają swoje ciała w ścianach, jakby przez nie przechodzili, lub pocierają genitalia o rogi ściany.
Rekwizyty sadomasochizmu są często przywoływane, w materacu wykonanym z czarnych skórzanych pasów i instalacjach ekranowych z wiszących łańcuchów. Humor Bonvicini podszyty jest konfrontacyjną nutą, która zmusza ją do zgłębiania, na przykład, architektoniczno-erotycznej polityki robotników budowlanych, którzy są pozbawieni prawa do autorstwa swojej fizycznej pracy, ale którzy są również znanymi propagatorami męskiej agresji wobec kobiet.
Jeśli Bonvicini ma jakieś credo, to najlepiej wyraża je jej często cytowany tekst na ścianie: „Architektura jest ostatecznym aktem erotycznym / noś go w nadmiarze”. ” Both Ends to przegląd prac z ostatniej dekady.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)