Monet: Obrazy w Muzeum Sztuk Pięknych w Bostonie

Opinie czytelników

Książka otrzymała mieszane recenzje, z których wiele chwali jej ogólny projekt i prezentację, podczas gdy inne wyrażają rozczarowanie jakością reprodukcji.

Pięknie zaprojektowany układ, doskonała jakość druku, zwięzły i łatwy do zrozumienia tekst, świetny prezent i element do rozmowy.

Rozczarowująca jakość zdjęć i przeciętne reprodukcje obrazów.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Monet: Paintings at the Museum of Fine Arts, Boston

Zawartość książki:

Całostronicowe reprodukcje obrazów obejmujących całą karierę i style Moneta, pochodzące z jednej z największych kolekcji Moneta poza Francją.

Muzeum Sztuk Pięknych w Bostonie szczyci się jedną z największych kolekcji prac słynnego impresjonisty Claude'a Moneta poza Francją. Niniejsza książka zawiera reprodukcje wszystkich 35 obrazów olejnych Moneta znajdujących się w stałej kolekcji MFA, reprezentujących niemal cały okres długiej kariery Moneta. Esej wprowadzający przedstawia krótkie wprowadzenie do jego uznania w Bostonie za życia, a wpisy dotyczące trzydziestu pięciu obrazów przedstawiają przegląd jego życia i twórczości.

Wczesne kompozycje plenerowe z lat 70. XIX wieku, a także Grand Canal, Wenecja (1908), późniejszy przykład zainspirowany jego podróżami zagranicznymi, zaznaczają jego trwałą fascynację wodnymi powierzchniami, wykorzystując żywe kolory i różnorodne pędzle do olśniewającego efektu. Grupa prac związanych z jego życiowym uznaniem dla sztuki i kultury japońskiej jest zakotwiczona przez La Japonaise (Camille Monet w japońskim stroju) (1876), pełnometrażowy portret jego żony Camille w bogato haftowanym kimonie. Jego kompozycja z 1875 roku, Łąka z topolami, inspiruje kolejną sekcję, ponieważ jej przedstawienie maków, topoli i stogów zboża zapowiada powtarzanie się tych tematów w jego malarstwie przez kolejne dziesięciolecia.

Claude Monet (1840-1926) szkolił się między innymi u malarza plenerowego Eug ne Boudina, kontynuując naukę od 1859 roku w Paryżu, gdzie poznał Pissarro, Bazille'a, Sisleya i Renoira. Na ich pierwszej wystawie w Paryżu w 1874 r. obraz Moneta Impression, soleil levant skłonił krytyków do szyderczego określenia go mianem impresjonisty.