Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 3 głosach.
My Life: from Cotton Patches on the South Plains of Texas to Negotiation Tables in China and North Korea
Ta książka jest relacją zwykłego człowieka, którego doświadczenia życiowe były nietypowe. Był piątym z siedmiorga dzieci urodzonych w domu wiejskiego pastora i pedagoga. Autor uczył w szkołach publicznych przez sześć lat. Osobista ekonomia zmusiła go do zostania telefonistą, zdobycia tytułu magistra i uzyskania certyfikatu zawodowego inżyniera. Rozpadu Bell System doświadczył od środka. Ostatnie trzy lata jego doświadczenia w telekomunikacji przypadły na pracę w Organizacji Narodów Zjednoczonych i dały mu możliwość podróżowania do ponad czterdziestu pięciu krajów. Jego kadencja w ONZ przypadła na okres chaosu związanego z prywatyzacją sieci i ograniczaniem centralnie planowanych rynków. Równolegle z interesującą karierą zawodową był opiekunem przewlekle chorej małżonki i ojcem aktywnej córki. Wśród innych pozazawodowych pasji był poważnym biegaczem. Wpleciona jest również historia duchowa: wierzący w dzieciństwie, ateista po czterdziestce, który odzyskał wiarę jakieś dwadzieścia lat później. Uwzględniono szczegóły śmierci pierwszej żony, ponownego małżeństwa, po którym nastąpił rozwód, oraz trzeciego małżeństwa w wieku siedemdziesięciu pięciu lat. Pisarz odbył osiem podróży do Mołdawii, by pracować z sierotami. Fragmenty Rozdział 2 Stodoła Streun... miała łagodny, miękki wyraz twarzy w odpowiedzi na mój uśmiech. Odebrałem to jako pozytyw, ale jakakolwiek reakcja mniejsza niż jej podejście i spoliczkowanie mnie nie stłumiłaby mojego pragnienia poznania jej.
Rozdział 7 Walsenburg - Ani słowa - powiedziałem powoli, niskim, groźnym tonem. Ponownie zaczął mówić. Uderzyłem go o szafkę po raz drugi, ze znacznie większą siłą niż za pierwszym razem, wciąż trzymając go oburącz za ubranie. Ponownie powstały dźwięk odbił się echem po korytarzu. "Trzymaj gębę na kłódkę i nie zmuszaj mnie do przypominania ci o tym ponownie" - krzyknęłam na tyle głośno, że usłyszały mnie wszystkie pokoje na trzecim piętrze. Rozdział 11 Naperville Moja wiara w istnienie Boga i wiara w Jego wszechmoc nie mogły być mocniejsze, chyba że były zakorzenione w moim DNA. Ta pewność była moją odpowiedzialnością. Rozdział 14 Szwajcaria Pobiegłem z powrotem w kierunku budynku, ale nie do drzwi wyjściowych. Po wejściu do budynku stanąłem cicho, opierając się plecami o zewnętrzną ścianę. Pozostałem w tej pozycji wystarczająco długo, by złapać oddech i upewnić się, że ani strażnik, ani nikt inny nie wie, że tam jestem. Rozdział 15 Bon Przypadek... obudził mnie tłumacz. Tym razem został poinstruowany, by być bardzo szczerym i brutalnie szczerym.... konsekwencje nie były kwestią zwykłego zażenowania.... kariery zostaną zniszczone, a dla niektórych może to być kwestia życia lub śmierci.... Oczy i ton głosu tłumacza przekonały mnie, by nie ryzykować, że przesadzi z dramatyzmem. Rozdział 16 Kerrville Shirley nie chciała umierać. Doświadczyła jednak życia na ścieżce hemodializy i było ono okropne.
Tym razem nie będzie rampy zjazdowej dla przeszczepów, tylko dłuższa, bolesna podróż prowadząca do tego samego końca, co bezbolesna trasa hospicyjna. Rozdział 20 Pusty dom Przez ostatnie kilka tygodni życie było psychologicznym skokiem na bungee do ciemnego mentalnego kanionu. Swobodne spadanie w kierunku strachu przed nieznanym, a następnie nagłe cofnięcie się do poczucia "wszystko będzie dobrze". Był to powtarzający się cykl, w którym moja elastyczność emocjonalna była poddawana mniejszemu stresowi z każdym postępem. Rozdział 22 Słodko-gorzki Po wyjściu z gabinetu sędziego Browna zdjęłam złotą obrączkę z trzeciego palca lewej ręki. Moje emocje nie były ani ulgą, ani smutkiem, tylko odrętwiałą bladością nieuniknionej porażki. Rozdział 24 Miłość o zmierzchu Siedzieliśmy na miłosnym fotelu Janie i prowadziliśmy przyjemną rozmowę, kiedy poczułem nagły przypływ namiętności. Obecność Janie w przyszłości będzie inna niż w przeszłości w sposób nieznany mi w tej błogiej chwili. Nieśmiało pochyliłem się w jej stronę i pocałowaliśmy się, a Janie żartobliwie powiedziała: "Lepiej uważajmy, bo możemy zniszczyć dobrą przyjaźń". Zlekceważyłem ostrzeżenie i pocałowałem ją długo.
