Ocena:
Książka Boba Carlina oferuje wnikliwą i szczerą kronikę czasu spędzonego z Johnem Hartfordem, uchwycając zarówno jego muzyczny geniusz, jak i osobiste wyzwania. Wspomnienia są dobrze napisane, zapewniając głęboki wgląd w życie i muzykę Hartforda. Chociaż jest to hołd dla spuścizny Hartforda, przedstawia również zrównoważony pogląd, uznając jego złożoność.
Zalety:⬤ Dobrze napisana i wciągająca
⬤ zapewnia głęboki wgląd w życie i muzykę Johna Hartforda
⬤ równoważy podziw ze szczerością na temat wad Hartforda
⬤ oddaje istotę muzycznej pracy zespołowej i kreatywności
⬤ umiejętne pisanie, które służy jako przykład dobrej prozy
⬤ obowiązkowa lektura dla fanów Hartforda.
Może nie spodobać się osobom niezaznajomionym lub niezainteresowanym Johnem Hartfordem lub jego muzyką; niektórzy czytelnicy mogą uznać skupienie się na szczegółach dynamiki zespołu i sesjach muzycznych za mniej wciągające.
(na podstawie 5 opinii czytelników)
My Memories of John Hartford
My Memories of John Hartford to wspomnienia autora Boba Carlina z lat pracy u boku piosenkarza, autora tekstów, banjoisty i skrzypka Johna Hartforda (1937-2001). Przez całe swoje krótkie życie Hartford był twórcą przebojów, headlinerem festiwali i ojcem chrzestnym muzyki newgrass. Miał również swój wkład w przemysł filmowy i telewizyjny jako gwiazda The Smothers Brothers Comedy Hour i The Glen Campbell Goodtime Hour oraz pomógł stworzyć ścieżkę dźwiękową do O Brother, Where Art Thou?
Carlin i Hartford spotkali się po raz pierwszy, gdy Carlin przeprowadził wywiad z artystą dla Fresh Air z Terrym Grossem. Od tego pierwszego spotkania przez mikrofony rozwinęła się szesnastoletnia współpraca. Sześć lat później rozwinęła się między nimi współpraca. Carlin najpierw towarzyszył Johnowi Hartfordowi przy nagrywaniu kilku albumów, a ostatecznie został jego kierownikiem projektu nagrań audio i wideo. W końcu Carlin został zwerbowany do ostatniego Stringbandu Johna Hartforda, dla którego pełnił również rolę faktycznego road managera i prawej ręki.
My Memories of John Hartford rozpoczyna się od przeglądu lat poprzedzających przyjaźń Hartforda i Carlina, a następnie szczegółowo opisuje ostatnie piętnaście lat życia Johna Hartforda. Zawarte są dogłębne opisy stylu życia Hartforda, a także jego filozofie dotyczące muzyki, występów, nagrywania i życia, które wyraził autorowi lub osobom wokół niego, z kilkoma historiami drogowymi wrzuconymi na dobre. Te ostatnie piętnaście lat jego krótkiego życia, choć łagodzone przez dostępne informacje, są tutaj postrzegane przez impresjonistyczne soczewki własnych doświadczeń autora.
