Ocena:
Książka jest zbiorem esejów autorstwa Lambert, które badają jej doświadczenia jako niepełnosprawnej kobiety zmagającej się z życiowymi wyzwaniami, w tym polio w dzieciństwie, opieką nad starszą matką i obawami przed starzeniem się. Jest chwalona za szczerość, humor i głębię, odchodząc od typowych narracji o triumfie nad przeciwnościami losu.
Zalety:⬤ Dobrze napisane i poruszające teksty
⬤ wnikliwa i szczera eksploracja niepełnosprawności
⬤ unikanie stereotypów
⬤ możliwość odniesienia się do czytelników z podobnymi doświadczeniami
⬤ humorystyczny i liryczny język
⬤ zachęca do głębszego zrozumienia doświadczeń osób niepełnosprawnych.
Niektórzy czytelnicy mogą nie nawiązać tak silnej więzi, jeśli nie są niepełnosprawni; potencjalne trudności w odnoszeniu się do niektórych konkretnych doświadczeń życiowych, jeśli pochodzą z innego środowiska.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
My Withered Legs and Other Essays
My Withered Legs and Other Essays to zbiór osobistych esejów autorstwa Sandry Gail Lambert, które odzwierciedlają jej doświadczenie zostania pisarką, a także dyskusje na temat niepełnosprawności, queerowości i starzenia się. W esejach tych przewija się siedemdziesięcioletnia historia niepełnosprawności, która przeplata się z pisarstwem celebrującym lesbijską miłość, eksplorującym slapstickowe momenty życia oraz dzielącym się przeszkodami i triumfami związanymi z zostaniem pisarką w późniejszym okresie życia.
Eseje są kroniką czasów przerwy, a następnie adaptacji, gdy umiejętność niepełnosprawności polegająca na tym, by zawsze po prostu to rozgryźć, zostaje przetestowana wraz z wiekiem i chorobą. W całej książce Lambert zajmuje się tematami ageizmu i ableizmu poprzez opowiadanie historii bogatych w dowcip i kontemplację.
Od dzieciństwa Lambert wierzyła, że jako osoba niepełnosprawna jest "materiałem na lodowiec", który może zostać porzucony, a podczas pandemii wylicza dodatkowe choroby współistniejące - wiek, otyłość, raka, zawał serca - które grupują ją wśród zbędnych. W eseju "Gimp Humor" grozi jej mandat za niezatrzymanie się na przystanku podczas spaceru na wózku inwalidzkim. U podstaw humoru leży analiza bieli i ostrożności, która może być zakorzeniona lub nie w ciele.
Inne eseje na nowo wyobrażają sobie znaczenie "Old Lady Dabbler", opowiadają o spływie kajakowym wśród stu aligatorów i opowiadają romantyczną, obciążoną dynamiką mocy opowieść o dwóch lesbijkach po sześćdziesiątce, które się zakochują. Inny esej przedstawia rodzinną historię, w której prawda przeplata się z fikcją - matka Lambert znajduje niewybuch bomby w łóżku swoich rodziców. Ta opowieść o londyńskim Blitzu zagłębia się w coraz bardziej powszechne doświadczenie "wyłaniania się" po katastrofie i konieczności stania się, szczególnie dla zmarginalizowanych społeczności, naszymi własnymi pierwszymi ratownikami.
